برنامه هفت با پخش آیتم های متعدد سینمایی بویژه گفتگو با مردم و تریبون آزادی که در کنار سینماها برای اظهار نظر هم وطنان برپا کرده بود نه تنها توانست سبب گرمی سینماها شود بلکه توانست سهم سبد خانوارها را برای رفتن به سینما افزایش دهد. نگاه منتقدین به فیلم های روز سینما و کالبد شکافی آثار روی اکران توسط منتقدین با گرایش های مختلف فکری و حضور اهالی هنر از هر قشر و با نگاه های متفاوت از روحانی و طلبه گرفته تا فیلم سازان ارزشی و نسل نو و به طور کلی حضور طیف های مختلف از هنرمندان و کارشناسان در این برنامه ، توانسته بود فضای نقد آزادانه ای را در حوزه سینما در رسانه ملی به تمرین بگذارد. تمرینی که سینمای ایران این روزها خیلی به آن نیازمند است. با وجودی که برخی از کارگردانان و تهیه کنندگان هنوز معتقدند «منتقد کیلو چند است؟» و « آیا منتقد خوردنی است یا پوشیدنی!» تمرین نقد و افزایش آستانه تحمل صاحبان آثار سینمایی در برابر نقد های علمی و اصولی می تواند توان فنی و علمی فیلمسازان را افزایش دهد و برنامه هفت سعی می کرد این فرهنگ را در میان اهالی سینما جا بیندازد که « اول خودتان به نقد گردن نهید و آنگاه جامعه را در فیلم هایتان نقد کنید».

برنامه هفت – فارغ از نگاه به مجری و تیم همراه او - توانست بتدریج جایگاه خودش را در میان تماشاگران عام نیز باز کند و مخاطبین غیر سینمایی این برنامه نیز سهم کمتری از مخاطبین سینمایی او نداشتند.اما همین برنامه به ناگهان و با تغییر و تحولی که در مدیریت شبکه سوم رخ داد دچار تعلیق گردید و نزدیک دو ماهی است که نه خبر از گروه فعلی و نه خبر از گروه جایگزین است و به نظر می رسد که تلویزیون همچنان تمایل دارد بی توجه ای به افکار عمومی در این مورد را سرلوحه خودش قرار دهد.

بدون تردید باید اذعان داشت که برنامه هفت از زمان راه اندازی توسط فریدون جیرانی تا آخرین برنامه آن توسط محمود گبرلو؛ توانسته بود رویدادهای سینمایی را به خوبی پوشش دهد به گونه ای که این برنامه ، برای معرفی بیشتر آثار سینمایی و دغدغه فیلمسازان واهالی سینما در جشنواره ها و رویدادهای سینمایی، با استقرار در کنار برگزاری جشنواره ها و برپایی جلسات نقد و بررسی و گفت و شنود در رساندن مشکلات سینماگران به گوش مدیران و همچنین محذوریت های مدیران به مقامات بالادستی ، یاور سینمای ایران باشد.

برنامه هفت راه ورود منتقدین سینمایی را به حوزه سینما به گونه ای گشود که در طی سه سال برنامه ای که با اجرای محمود گبرلو به روی آنتن رفت بسیاری از منتقدین - برخلاف برنامه قبلی که فقط با یک منتقد ثابت و معمولا مخالف فیلم برگزار می شد! - توانستند در فضای کاملا آزادانه؛ نظرات کارشناسی خود را نسبت به موضوعات سینمایی روز اعلام کنند و شاید بخش مناظره فیلم ها یا مناظره عملکردهای مدیران و وجود نگاه های موافق و مخالف در کنار هم ، یکی از جذاب ترین و دیدنی ترین بخش های این برنامه بود و با توجه به اینکه این بخش در آخر شب و دم دمای صبح برگزار می شد ولی مخاطبین زیادی را پای این برنامه نشانده بود و در بسیاری از اوقات این بخش آنقدر گرم و چالشی می شد که مجری برنامه از مدیران شبکه درخواست تایم اضافی می کرد که معمولا هم پذیرفته می شد.

اگر چه ما هم معتقدیم که اصلاحات و بازنگری در سیاست های برنامه هفت ضروری به نظر می رسید و شاید بتوان گفت که شائبه سیاسی و حتی جناحی بودن در برخی و یا بخشی از برنامه هفت وجود داشت. اما اینکه یک برنامه پر طرفدار را به یکباره به بهانه اصلاحات قطع کنند کار شایسته ای به نظر نمی رسد. چه بسا اگر از گروه در حال کار تقاضای تغییر شود کارایی بهتر و زودتری به دلیل شناختی که از برنامه و مخاطب دارند صورت بپذیرد و دیگر نیازی نیست که چند مدتی شاهد تعطیلی برنامه ای باشیم و آنگاه به یکباره شاهد تغییر ۱۸۰ درجه ای ، هم در مجری و هم در اجزا و اعضای برنامه باشیم. لذا نباید آنقدر تیغ اصلاح را تیز کنیم که تیزی آن سبب دلخوری و دلسردی کسانی شود که زحمات زیادی را برای فرستادن برنامه به روی آنتن متحمل شدند.

با توجه به زمان پایان قرارداد گروه تیم گبرلو در برنامه هفت؛ این گروه می بایست چندین برنامه دیگر را اجرا می کردند اما قطع برنامه و حتی اجازه پخش نشدن برنامه آخر و به اصطلاح برنامه خداحافظی با مخاطبین ؛ نه تنها این رفتار در جهت سیاست جذب حداکثری مخاطبین نیست که بیشتر شائبه دعواهای سیاسی و باندی را در اذهان متبادر می کند. امری که به هیج عنوان زیبنده رسانه ملی نیست.