به گزارش هنرنیوز به نقل از روابط عمومی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری علیرضا سرداری سرپرست هیات کاوش با اعلام این خبر گفت: دو کارگاه کاوش؛ یکی برای مطالعات لایه نگاری و تشخیص مراحل سکونتی و دیگری به صورت ترانشه گسترده به منظور آگاهی از فضا‌ها و ساختار‌های سکونتی مردمان مستقر در تپه مش کریم را شامل می‌شود. 

او افزود: کاوش‌ها بیانگر این نکته است که ساکنان منطقه برای نخستین بار در اوایل هزاره پنجم قبل از میلاد در حاشیه رودخانه بهمن زاد مستقر شده و تپه مش‌کریم را به وجود آورده‌اند. 

به گفته این باستان‌شناس شواهد به دست آمده از کاوش‌های این محوطه، دلالت بر وجود فضاهایی است که به صورت پی‌های سنگ چین ایجاد شده و همراه با بقایای خاکس‌تر اجاق‌ها مربوط به استقرارهای کوتاه‌مدت و فصلی احتمالاً عشایر کوچرو بوده است. 

سرداری گفت: علاوه بر قطعات سفالی، یافته‌های دیگر این محوطه ابزارهای سنگی، پیکرک‌ها، اشیای شمارشی و سنگ هاون است که فعالیت‌های صنعتی و اقتصاد مبتنی برکشاورزی و دامپروری همراه با سیستم حسابداری را ثابت می‌کند. 

به گفته او اتاقی چینه‌ای با پلان مستطیل با اندود گلی منقوش شده نیز از این دوره در نقاط مرکزی تپه شناسایی شده است. 

این باستان‌شناس هدف از انجام این عملیات را، آگاهی از فرهنگ‌های دوره پیش از تاریخ ایران با تمرکز بر منطقه شمال فارس اعلام کرد که متعاقب بررسی-های باستان‌شناسی چند سال پیش در شهرستان سمیرم صورت گرفته است.
تپه باستانی مش کریم که در جنوب شهر سمیرم قرار دارد، محوطه‌ای نسبتاً کوچک با ابعاد ۳۰ در ۴۰ متر و ارتفاع ۲ متر است. این محوطه در سال ۱۳۹۱ در فهرست آثار ملی ثبت شده و قدمت آن به هزاره پنجم پیش از میلاد می‌رسد که معرف دوره باکون در چارچوب توالی فرهنگ‌های پیش از تاریخ منطقه فارس است. 

سفال و اشیای دیگر مکشوفه نشان می‌دهد که این محوطه ارتباطات نزدیکی با مراکز مهم مرکز فارس در دشت مرودشت داشته است. زیرا بسیاری از نقوش این سفال‌ها، مشابه با نقوش هندسی، جانوری و گیاهی سفال‌های محوطه-های دوره باکون به دست آمده در فارس است.

گفتنی است که دوره باکون یکی از مهم‌ترین فرهنگ‌های عصر مس سنگی ایران، مرحله مهمی در زمینه تغییرات اجتماعی -اقتصادی جوامع پیش از تاریخ ایران در فارس محسوب می‌شود.