علی عبدی پور کارگردان و مستندساز کشورمان در گفتگو با خبرنگار هنرنیوز اظهارداشت: در کشورما عمده فعالیت های تلویزیون معطوف به پخش مجموعه های تلویزیونی شده است و اصلا در خصوص فیلم مستند تبلیغاتی صورت نمی گیرد و مخاطبان سیما هیچ گونه اصلاعاتی در خصوص فیلم های مستند ندارند چون همان گونه که گفتم تلویزیون مخاطبان خود را فقط به دیدن سریال عادت داده است. ازطرفی مستندهایی که از تلویزیون پخش می شود عموما در ساعاتی است که مخاطب کمتر رقبت می کند فیلم مستند ببیند و بیشتر وقت خود را به دیدن فیلم سینمایی یا مجموعه های تلویزیونی صرف می کند.
وی افزود: بودجه برخی از سریال های تلویزیون چندین برابر یک فیلم مستند است و معلوم است که کیفیت یک سریال بیشتر از یک مستند می شود و مخاطب هم از دیدن آن استقبال می کند. خود من چندین بار به تلویزیون برای ساخت یک فیلم مستند طرح دادم و اما بعدی از کلی معطلی با طرحم موافقت نشده ومن هم دلسرد و نا امید شدم و دیگر برای ساخت اثرم پیگیری نکردم. چون احساس کردم تلویزیون ارزشی برای کار من به عنوان یک مستند ساز قائل نیست.
این مستند سازکشورمان اضافه کرد: شبکه مستند سیما از زمان تاسیس خود قراربود محلی برای نمایش و ساخت و تولید مستند توسط هنرمندان کشورمان باشد اما هر وقت به این شبکه مراجعه می شود می گویند که امسال بودجه نداریم هر چند ممکن است برای برخی ها بودجه باشد و برای ما نه.!
وی تصریح کرد: ساخت فیلم مستند در کشور ما سختی ها و مشقات خاص خود را دارد و فیلمساز سینمای مستند هم زندگی شخصی دارد و برای تفریح واز سر شکم سیری خوداش را به خطر نمی اندازد. هر چند علاقه در سینمای مستند حرف اول را می زند اما با علاقه که نمی توان زندگی کرد وباید زندگی هنرمندان در سینمای مستند هم دیده شود و به کار و هنرآنها ارزش و بهاء داده شود.
عبدی پور عنوان داشت: بارها آثار من در جشنواره سینما حقیقت جایزه گرفته اند و معتقدم این جشنواره تنهاجایی است که می توان در آن مستند دید ودر خصوص نقاط قوت وضعف آنها صحبت کرد. اما قرار نیست سازمانی مثل صدا وسیما به مستند بی توجه باشد و جورآن را جشنواره سینما حقیقت بکشد.
وی با گلایه از برخی بی توجی ها به مستند سازان خاطرنشان کرد: من دوسال از عمر خود را برای ساخت فیلم مستند«در اعماق خلیج فارس» صرف کردم و در طول ساخت این مستند بچه های گروه تولید آسیب دیدند وحتی ما منطقه ای جدیدی در خصوص مرجان ها را کشف کردیم ویک نفر به ما زنگ نزد که چه اتفاقی برای گروه فیلمبرداری و تولید این فیلم افتاده است و همه جا این اتفاق رسانه ای شد اما دوستانی که باید جویای حال ما می شدند اصلا یادی از ما نکردند. بنابراین به جرات می توانم بگوییم که در کشور ما اصلا فیلم مستند جدی گرفته نمی شد و حمایت های مادی و معنوی کمتر دراین خصوص انجام می شود.