حمید بهمنی کارگردان سینمای ایران در گفتگو با خبرنگار سینمایی هنرنیوز با اشاره به پایان تلخ بسیاری از فیلم های جشنواره فجر افزود: گویا برخی ها تربیت شدند تا فقط فیلم های تلخ به معنای سیاه نمایی بسازند اما فیلمسازانی هم هستند که با نگاه غیرمغرضانه به تلخی هایی اشاره داشتند که این تلخ ها به معنای سیاه نمایی نیست بلکه نشانه رشد و اعتلای جامعه و به نوعی حرکت به سمت معنویت را تداعی می کند. مثل فیلم های «بادیگارد» و« نفس» ؛ به عنوان مثال ما در پایان فیلم «بادیگارد» شاهد پرواز روح حیدر به سمت نور هستیم که یک حرکت معنوی است یا در فیلم «نفس» ، هنگامی که دخترک به شهادت می رسد با شهادت او ما شاهد حرکت قایقی اسباب بازی او هستیم که در آب به حرکت در می آید که این نشان از حرکت سیال و پاک بودن روح دخترک و جریان معنوی نهفته در فیلم است.

کارگردان فیلم سینمایی« گلوگاه شیطان» که در کاخ جشنواره با خبرنگار ما گفتگو می کرد با اشاره به فیلم بادیگارد یادآور شد: خوشبختانه چیزی به لحاظ ارزش فنی و کاری از آقای حاتمی کیا کم نشده است و نوع قصه ای که ایشان انتخاب کردند تا حدودی سیاسی است و به مسائل جانبی یک بادیگارد می پردازد. اما معتقدم ریتم فیلم قدری کُند است که باید تندتر شود. حتی می شود برخی از سکانس ها را حذف کرد اما ساختار فیلم ، خیلی خوب بود.

حمید بهمنی ادامه داد: فیلم بادیگارد جا پا روی فیلم «آژانس شیشه ای» گذاشته است و به نوعی همان آژانس شیشه ای سال 86 است که در سال 94 اتفاق افتاده است.

این کارگردان سینمای ایران با اشاره به فیلم «نفس» هم گفت: من فیلم «نفس» را هم خیلی دوست داشتم و ما در این فیلم با یک نوع سینمای نوستالژیک ، درون گرایانه و کاملا رویا پردازانه روبرو بودیم و تنها ایراد این فیلم، باز هم ریتم کُند فیلم بود. اما به لحاظ کارگردانی ، فیلم خوبی بود و من به خانم آبیار بابت ساخت این فیلم تبریک می گویم.