جشنواره فیلم فجر تاکنون ۱۱ دبیر داشته است که یا مسئولین سینمایی بودند یا سینماگر؛ اما اینکه به یک باره فردی که سابقه سینمایی در پرونده کاری خود ندارد و بیشتر مدیریت هنری جشنواره‌های مختلف را برعهده داشته است و آن هم بلافاصله بعد از اختتامیه بخش بین الملل سی و سومین جشنواره فیلم فجر از سوی رئیس سازمان سینمایی معرفی می‌شود جای سوال و ابهام است. این در حالی است که آقای ایوبی بعد از اختتامیه بخش بین الملل جشنواره فیلم فجر در جمع خبرنگاران اعلام کرده بود که در پی انتخاب یک دبیر جدید برای جشنواره فیلم فجر هستیم و بعد بلافاصله پس از گذشت یک روز!! «محمد حیدری» را به عنوان دبیر جدید معرفی می‌کند!

چرا رئیس سازمان سینمایی آنقدر با عجله، دبیر جشنواره دوره سی و چهارم را در حالی که هنوز خستگی علیرضا رضا داد از تنش بیرون نرفته معرفی می‌کند؟ آیا مشکلات و اختلاف نظر و حتی جدل‌هایی بین رضا داد و ایوبی برای ادامه دوره بعد و یا حتی پیرامون جشنواره دوره سی و سوم مطرح بوده است که سینماگران بی‌خبرند؟ اگر اینگونه است بیان واقعیت‌ها و شفاف سازی، بهترین راهکار خواهد بود و نباید به دلیل اختلافات میان دو مدیر، سینمای ایران دچار آسیب شود. - البته حرف ما، دلیلی برعدم توانایی محمد حیدری نخواهد بود – اما منظور ما این است که آیا معرفی زود هنگام دبیرجشنواره فیلم فجر آن هم بدون مشاوره با اهالی سینما و حتی خانه سینمایی که آقای ایوبی این خانه را خانه امید سینما می‌داند. قدری ابهام برانگیز نیست؟!

یکی از دلیل انتخاب دبیر جدید جشنواره فیلم فجراز سوی رئیس سازمان سینمایی، خستگی علیرضا رضا داد عنوان شده است. امری که هیچگاه از سوی آقای رضا داد بیان نشده است. رضاد داد مرد رسانه و سینما است و اینگونه نیست که بعد از دبیری دو دوره از برگزاری جشنواره فیلم فجر، آن هم بعد از گذشت دوره بیست و پنجم که ایشان دبیر جشنواره بوده یعنی بعد از گذشت شش دوره که از مدیریت آن به دور بوده است به این زودی ابراز خستگی کند. (ایشان از دوره بیست و دوم تا بیست و پنجم همزمان با مدیریت بر بنیاد سینمایی فارابی، دبیری جشنواره فیلم فجر را نیز برعهده داشته است).

شاید تشکر و قدردانی ایوبی از رضا داد بویژه در یاد داشتی که رئیس سازمان سینمایی در شانزدهم اردیبهشت ماه منتشر کرده است نشانی از دلجویی وی به دلیل کنار گذاشتن رضا داد باشد.

به هرحال این برکناری و یا به قول آقای ایوبی، خستگی رضا داد و انتخاب دبیر جدید برای تمامی اهالی سینما غیر منتظره بوده است به گونه‌ای که همایون اسعدیان سخنگوی شورای مرکزی کانون کارگردانان اعلام کرده است که برای رفع نگرانی‌های این کانون در باره پاره‌ای از موارد از جمله «تغییر ناگهانی دبیر جشنواره فیلم فجر» قصد دیدار با رئیس سازمان سینمایی را دارند و حتی اسعدیان این تغییر را سوال برانگیز عنوان کرده است. همایون اسعدیان در تازه‌ترین اظهار نظری اعلام کرده است: «در ۱۵ اردیبهشت‌ماه جلسه شورای مرکزی کانون برگزار شد و از آنجا که طی چند وقت اخیر تماس‌هایی از سوی دیگر کارگردانان داشتیم که نگرانی‌هایشان را درباره پاره‌ای از موارد اعلام کرده بودند، تصمیم گرفتیم برای طرح این نگرانی‌ها دیداری اضطراری با آقای ایوبی داشته باشیم».
وی به برخی از این نگرانی‌ها اشاره کرده و گفته است: «این نگرانی‌ها عموما به وضعیت فعلی سینما در عرصه اکران فیلم‌ها، بی‌ثباتی به وجود آمده در شورای پروانه نمایش، نگرانی از شرایط تولید و پروانه ساخت و ترس از اعمال ممیزی‌های بیشتر، وضعیت اکران سینما‌ها و «حتی تغییر ناگهانی دبیر جشنواره فجر که برای همه سوال‌برانگیز بود» و... را شامل می‌شود»

حال جای سوال است که اگر جشنواره فیلم فجر، چترتمام عیاری برای سینمای ایران محسوب می‌شود آیا بهتر نبود این چتر در دستان فردی باشد که شناخت کافی و وافی از وضعیت سینما، مسائل پشت پرده و چهره تاثیرگذار در همه جناح‌های سینمایی می‌بود؟ امری که با رایزنی و مشاوره با تمامی اقشار سینماگران، دور از انتظار نبود. درست است که انتخاب دبیری جشنواره فیلم فجر برعهده رئیس سازمان سینمایی است و اوست که حرف نهایی را می‌زند. اما آیا دولتی که خود را مدعی تدبیر و امید می‌داند بهتر نبود که رئیس سازمان سینمایی‌اش، خودش را از مشاوره‌های سینماگران بی‌بهره نمی‌کرد و تدبیر بهتری در این زمینه اتخاذ می‌کرد؟