به گزارش هنرنیوز مجتبی رحماندوست نویسنده و شاعر و استاد دانشگاه در گفت و گو با خبرنگار بخش كتاب و ادبیات پایگاه خبری حوزه هنری با بیان اینكه باید به محورهای اساسی ذكر شده در سند چشم انداز ۲۰ ساله كه توسط رهبر انقلاب تنظیم یافته رجوع كنیم، افزود: در سرآغاز متن این سند ۲ مسئله اساسی مورد تاكید قرار گرفته است؛ نخست این كه در افق ۱۴۰۴ ایران باید جایگاه نخست در منطقه را داشته باشد و دیگر این كه باید برای جهان اسلام الهام بخش باشد.
این هنرمند متعهد كشورمان با بیان این كه مسائل ارزشی و آرمان های والایی در این سند مورد توجه قرار گرفته است گفت: مختصات و ویژگی های ارزشی و اخلاقی طرح شده در این سند می تواند به عنوان سومین محور چشم انداز ۱۴۰۴ مد نظر هنرمندان و نویسندگان ما باشد.
رحماندوست گفت: داشتن جایگاه نخست در منطقه و الهام بخشی در جهان اسلام باید به عنوان هدف و محتوای آثار ادبی و هنری لحاظ شود و از ابزارهای هنر برای درونی كردن و تحقق مسائل ارزشی سند چشم انداز بر مبنای این ۲ محور استفاده شود.
او در ادامه افزود: نویسنده ما باید بتواند با نظر به ارزش های ذكر شده در سند چشم انداز رمان یا داستانی خلق كند و ایران را به عنوان نخستین كشور ارزشی در منطقه و از این رو الهام بخش كشورهای مسلمان دیگر به شكل هنری مطرح كند.
این شاعر آیینی با تاكید بر رسالت هنر و ادبیات تصریح كرد در ایران ۱۴۰۴ یعنی حدود ۱۴ سال دیگر باید بتوانیم قالبی از هنر و ادبیات خلق كنیم كه هم ایران را در جهان اسلام كشوری الهام بخش و تاثیر گذار بسازد و هم از نظر انتقال و نهادینه ساختن ارزشهای انسانی كشور ما را در منطقه در جایگاه نخست قرار دهد.
رحماندوست در ادامه گفت: اصل رسالت جشنواره هنری ایران ۱۴۰۴ این است و اگر بتوانیم چنین كاری انجام دهیم می توانیم ادعا كنیم كه رسالت خود را انجام داده ایم.
حركت با مردم؛ راز موفقیت
این نویسنده در توصیه به هنرمندان برای توفیق در تحقق آرمان های چشم انداز ۱۴۰۴ گفت: مردم ما در همه عرصه ها پیشتاز هستند؛ چه در عرصه اعتقادی و شجاعت و غیرت دینی و ملی، و چه در زمینه های علمی و فناوری در پیش هستند و اگر هنرمندان با مردم همراه باشند همواره توفیق خواهند داشت.
او با بیان این كه هم پیشی گرفتن از مردم و هم جا ماندن از آنان اشتباه است گفت: هنرمندان باید سعی كنند به مردم برسند، با آنان همراه و همدل بوده و همواره با آن ها حركت كنند و در كارهایشان مردم را به عنوان معیار در نظر بگیرند و خود را با آنان طراز كنند.