رولاند مایر، هنرمند مجسمه‌ساز، یکی از شرکت کنندگان در سمپوزیوم مجسمه‌سازی تهران است. به بهانه همین رخداد هنری، به سراغ این هنرمند رفته‌ایم و در گفتگو با این هنرمند آلمانی، نظرش را درباره سمپوزیوم جویا شدیم.
در ابتدا مایلم، درباره حضور در ایران سخن بگویید. در این‌باره توضیح دهید که ایران را از نظر هنر و معماری چگونه ارزیابی می کنید؟
در شهر تهران مکان های جالبی را دیدم، ولی به دلیل بزرگ بودن وسعت شهر تهران این مکان ها را بسیار سخت پیدا کردم. قبل از شروع سمپوزیوم هم یک سفر به شهر اصفهان داشتم، که سفر بسیار خوب و لذت بخش و خاطره انگیزی برای من بود. زیبایی بافت قدیمی و تاریخی اصفهان، به قدری جذاب بود که نمی توانم آن را توصیف کنم.
ذهنیت شما قبل از ورود به ایران، با توجه به این که اخبار خوبی راجع به ایران در جهان منتشر نمی شود چگونه بود و اکنون که در ایران هستید و با مردم و هنرمندان ایران رابطه داشته اید، چه ذهنیتی راجع به ایران و ایرانی دارید؟
قبل از این که وارد ایران شوم، اخبار ایران را از طریق رسانه ها و اینترنت دنبال می کردم و همه ی ما می دانیم و در جریان هستیم که چگونه خبرهایی راجع به ایران در سطح جهان منتشر می شود. ولی بعد از ورودم به ایران متوجه شدم که اوضاع با آن‌چه گفته می‌شود، بسیار تفاوت دارد. مردم ایران هم مردم بسیار دوست داشتنی هستند و خیلی راحت می توان با آنها ارتباط برقرار کرد.
با توجه به حضور هنرمندان دیگر از سایر کشورها و هنرمندان داخلی و با توجه به متفاوت بودن آثار، مایلم بدانم چه نظری راجع به اثرتان دارید و مفهوم آن را چگونه تفسیر می‌کنید؟ توضیح دهید.
اسم اثر من «بازی ذهن» است. به نظر من انسان ها قادرهستند به وسیله ی ذهنشان کارهای زیادی انجام دهند و این توانایی را دارند که به واسطه ی ذهن خود یک اثر تازه را خلق کنند، یک دانش و یا هنر را گسترش دهند و یا آن را طراحی کنند. سوای همه ی این مسائل، همه ی اتفاق ها و کارهایی که توسط بشر انجام شده، قبل از هر چیز جرقه اش در ذهن آن فرد به وجود آمده است. اثر من با استفاده از فرم های هندسی ساخته شده‌است. من برای خلق این فرم ها، از طبیعت الهام گرفته ام. خیلی جالب است، که ما به طبیعت نگاه می کنیم، قوانین و قواعدی که داخل طبیعت هست را کشف می کنیم و برای توضیح طبیعت از همان ها استفاده می کنیم، که همین اتفاق ها در اثر من هم افتاده است.
با توجه به اینکه شما در سمپوزیوم های مختلفی در سراسر دنیا حضور داشته اید و آثار هنرمندان مختلف جهان را دیده اید، سطح کار هنرمندان و مجسمه های ایران را در این سمپوزیوم چگونه ارزیابی می‌کنید؟
کارها به نظرم جالب بود و سطح آثار بد نیست.البته بعضی از کارها نسبت به سایر آثار سطح پایین تری داشتند ولی در نهایت کارهای جالبی از هنرمندان ایرانی دیدم و فکر می کنم که سطح کار ایرانیان خوب است.
به نظرتان حضور دانشجوها در این سمپوزیوم و در این فضاها می تواند نکته ی مثبتی باشد، با توجه به اینکه از این دست اتفاق ها در سایر سمپوزیوم هایی که در سایر کشورها برگزار می‌شود، وجود نداشته است.نفس این کار را چگونه ارزیابی می کنید؟
به نظرم این اتفاق، بسیار خوب است و می تواند نکته ی مثبتی داشته باشد، چرا که دانشجوها این فرصت را پیدا کردند که در کنار هنرمندان بزرگ و حرفه ای تر کار کنند .در محیط های آموزشی ، اصولا به این صورت است که دانشجوها یک مدتی را مثلا یک ماه یا دوماه،در محیط مخصوص به خود و جدا از محیط بیرون،یک پروژه ای را انجام می دهند که نهایتا به نمره گرفتن ختم می شود ولی با حضور خود در اینگونه فضاها،خود را در محیط جدی تری می بینند که باید یک اثر هنری را در مدت زمان معینی آماده کنند و ممکن است حتی این اثر در سطح شهر استفاده شود و در قسمتی از آن نصب گردد.این جوی که تعدادی دانشجو در کنار هنرمندان حرفه ای تر قرار می گیرند برای آنها بسیار مفید است.من خیلی از کار کردن در کنار دانشجوها لذت بردم و موقعیت خوب دیگری که برای دانشجوها فراهم شد این بود که دانشجوها همیشه در مقابل استاد خود با یک طرز فکر ثابت و مشخص که متعلق به آن استاد است روبه رو بودند ولی در اینجا با هنرمندان مختلفی همکاری کرده اند که هر کدام طرز فکر و شیوه ی کار خودشان را داشتند و همینطور که می بنید همه ی کارها شخصیت و کاراکتر خود را دارند.
الهه یوسفی
