غلام حسین میرزایی معروف به «غلام ژاپنی» از هنرورهای با سابقه سینما که در بیش از ۴۰۰ فیلم سینمایی سابقه بازی دارد در گفتگو با خبرنگار سینمایی هنرنیوز در مورد حرفه هنروری که او بیش از ۴۰ سال است به عشق سینما در این رشته مشغول است گفت: به عشق بازیگری وارد سینما شدم اما تنها سیاه لشگری عایدم شد. عشق به سینما علاقه‌ای است که دست از سر امثال ما بر نمی‌دارد. با وجودی که هم اکنون ۶۵ ساله‌ام اما همچنان مثل روزهای اول؛ عاشق سینما هستم. همین الان بعضی از مغازه دار‌ها هستند چون عشق به سینما دارند نه تنها پول نمی‌گیرند بلکه مغازه خودشان را برای فیلمبرداری در اختیار گروه‌ها می‌گذارند تا شاید بتوانند یک پلان بازی کنند!. الان پارتی بازی شده و هر بازیگری برای خودش یک گروهی دارد. مثلا سروش صحت یک گروه دارد. رضا عطاران یک گروه دارد. مهران مدیری یک گروه دارد.

وی در پاسخ به این سوال که شما چرا وارد این گروه‌ها نمی‌شوید افزود: متاسفانه این آدم‌ها، هر کسی را در گروه خودشان راه نمی‌دهند. بخصوص ما که هنرور سینما هستیم.

بازیگر فیلم سینمایی «پهلوان مفرد» در پاسخ به این سوال که این چه عشقی است که یک نفر مثل شما جوانی خودش را در این مسیر می‌گذارد و با وجودی که به نتیجه‌ای هم نمی‌رسد اما باز هم تا آخرین لحظه عمرش حاضر است دنبال بازیگری باشد یاد آور شد: عشق به سینما است و کاری نمی‌شود کرد. من همین الان تا آخرین لحظه، پای بازیگری سینما می‌ایستم تا یا من آنان را از رو ببرم یا آنان من را از رو ببرند! که البته من تا حالا این‌ها را از رو بُردم.!

غلام ژاپنی تصریح کرد: من به خاطر اینکه در سینما دیده بشوم وارد این حرفه شدم و فکر می‌کنم کار بدی هم نباشد. چرا که همه مردم هنر را دوست دارند و همه دوست دارند معروف بشوند.

بازیگر فیلم سینمایی «کوچه مرد‌ها» با بیان اینکه جوان‌تر که بودم در فیلم‌ها بدلکاری هم می‌کردم اظهار داشت: جوان که بودم تا دلتان بخواهد برای سینما بدل کاری می‌کردم و برای یک پلان پشتک وارو می‌زدم! الان خیلی از هنرور‌ها آدم‌های عامی هستند که اصلا‌شناختی از دوربین ندارند. در حال حاضر، بیشتر سیاهی لشگر‌ها را از حاشیه‌های شهر تهران می‌آورند و آنان هم برای اینکه در فیلم بیشتر دیده بشوند حاضرند کارهای عجیب و غریب انجام بدهند فقط به این خاطر که بیشتر دیده شوند! به جرئت می‌گویم خیلی از کسانی که الان در فیلم‌ها بدل کاری می‌کنند واقعا بدل کار نیستند همین سیاهی لشگرهای بدبختی هستند که برای دیده شدن بدل کاری می‌کنند.

وی خطاب به مسئولین سینمایی گفت: من از مسئولین سینمایی می‌خواهم سیاستی را برای فیلمسازان در نظر بگیرند تا آنان فقط بازیگران و حتی سیاهی لشگرهای فیلم‌هایشان را از صنف بازیگران و خانه سینما انتخاب کنند و اینگونه نباشد که از هر کسی که دلشان خواست به عنوان بازیگر استفاده کنند. اگر می‌خواهند از هنرور استفاده کنند از هنرورهای قدیمی استفاده کنند و به قدیمی‌ها بهاء بدهند.

غلام ژاپنی که عضو خانه سینما در بخش تدارکات است و هم اکنون بازنشسته است و از خانه سینما مستمری دریافت می‌کند خاطر نشان کرد: هر کسی بخواهد به شیوه‌ای که من وارد سینما شدم وارد این حرفه بشود واقعا کار اشتباهی است. گرگ همه هنرورهای سینمای ایران من بودم. من دوربین را می‌شناختم و یک نوع دوربین دزد بودم. یاد می‌آید قبل از انقلاب در یک روز سر سه تا فیلم بودم. من که اینقدر فعال بودم به جایی نرسیدم. جوان‌ها می‌خواهند چه کاری بکنند؟ هر کسی می‌خواهد وارد این کار بشود به نظر من نیاید بهتراست. اگر هم می‌خواهد وارد این حرفه بشود. اول سواد این کار را داشته باشد. دوم، خانه داشته باشد. سوم، ماشین داشته باشد. چهارم، ماهی چند میلیون حقوق داشته باشد تا اگر نقشی نگرفت سرخورده نشود و زندگی‌اش فلج نشود. الان بازیگرانی هستند که در زمان خودشان، اسم و رسم داشتند اما حالا کنار گذاشته شدند و کسی سراغشان را نمی‌گیرد. سینما بی‌وفا و نامرد است و اصلا به درد نمی‌خورد. من خوره دوربین بودم و در ۴۰۰ فیلم حضور داشتم اما هنوز که هنوز است باز هم، سیاهی لشگرم.

غلام ژاپنی بیشترین حضورش در فیلم‌ها را در فیلم‌های «سرخ پوست‌ها»، «دو فیلم با یک بلیت»، «چند می‌گیری گریه کنی» و سریال «همه چیز آنجاست» اعلام می‌کند و در پاسخ به این سوال که آیا با دفا‌تر فیلم‌ها هم ارتباط دارید که از شما استفاده کنند گفت: دفا‌تر فیلم‌ها اصلا از امثال ما استفاده نمی‌کنند. چرا که برای آنان کسرشان دارد!

بازیگر فیلم سینمایی «چند می‌گیری گریه کنی» در مورد شاهد احمدلو که معمولا سعی می‌کند از هنرورهای قدیمی در آثارش استفاده کند اظهار داشت: شاهد احمدلو هم، ما را کنار سیاهی لشگر‌ها و در آن گوشه و کنار‌ها می‌گذارد و یک دیالوگ در حد سلام و حال شما چطوره می‌دهد؛ نقشی نمی‌دهد.

غلام ژاپنی در خاتمه تاکید کرد: با وجود ی که۴۰ سال سیاهی لشگری و در به دری کردم اما هنوز به خواستم نرسیدم و هنوز هم به عشق سینما حاضرم هر کاری بکنم. عشق است و کاری نمی‌شود کرد.