به گزارش هنرنیوز؛فرزاد موتمن در اعتماد نوشت: آلودگي هوا، بوي تند و تيزي دارد. حتي حالا كه باران آمده و اوضاع كمي بهتر شده، وقتي در پياده‌روهاي تهران راه مي‌روم، بوي آلودگي هوا را احساس مي‌كنم؛ اين بو در بيني آدم مي‌پيچد و گاهي هم حتي سردرد مي‌آورد. گفتم گاهي، چون به‌نظر مي‌رسد سيستم داخلي بدن ما شهروندان تهران به اين بوي تند و تيز عادت كرده و در ميان تمامي بوهاي مطبوعي كه در عالم وجود دارد، بوي آلودگي هوا را به‌خوبي تشخيص مي‌دهيم و شايد نيازي نباشد كارشناس هواشناسي خبر آلودگي هوا را اعلام كند، چون شهروندان تهران آنقدر آلودگي هوا كشيده‌اند كه تا الان بيشتر آنها كارشناسان قابلي در عرصه هواشناسي شده‌اند.

البته اين چند روز به‌ لطف بارندگي‌هاي مكرر هواي پاك را استنشاق مي‌كنيم و اگر خدا بخواهد از آن بوي تند و تيز آلودگي‌ هوا هم خبري نيست. اما حتي اگر آلودگي هوا هم خلق آدم را تنگ نكند باز يك چيز پيدا مي‌شود كه مردم را در شهر خسته و عصبي كند. مثلا همين امروز در اين هواي پاك و دوست‌داشتني باز مي‌شد چند نفري را پيدا كرد كه موقع سوار شدن به مترو يا اتوبوس يكديگر را هل دهند، از مترو كه بگذريم چند نفر هم در خيابان مشغول داد و فرياد سر هم بودند. دعواهاي موبايلي هم كه تمامي ندارد، هرجا مي‌روي يك نفر پيدا مي‌شود كه در حال مشاجره‌اي مفصل با تلفن همراه باشد. مشاجره‌هايي كه گاهي آنقدر از ادب و اخلاق دور مي‌شود كه آدم دلش مي‌خواهد همان لحظه تا آنجا كه مي‌تواند از آن فرد فاصله بگيرد.

كارشناسان اجتماعي در مطبوعات و رسانه‌ها به رفتارهايي كه باعث ايجاد فشار عصبي روي شهروندان مي‌شود، پرخاشگري‌هاي اجتماعي مي‌گويند؛ پرخاشگري‌هايي كه آدم وقتي با آنها مواجه مي‌شود، دلش مي‌خواهد به يك جاي آرامش‌بخش پناهنده شود. اما دريغ كه اين شهر ١٢ ميليون نفري آنقدر پر از هرج و مرج است كه پيدا كردن يك جاي آرامش بخش در آن مثل يك روياست.

شايد تنها جايي كه مي‌توان در آن آرام گرفت، خانه باشد، البته اگر صداهاي آزاردهنده شهر قدرت نفوذ به خانه را پيدا نكنند. يك‌ زماني بود، كه سر شب‌ها وقتي در خانه حوصله‌ات سر مي‌رفت سوار ماشين مي‌شدي و در اطراف خانه و محله يك گشتي مي‌زدي يا مدتي را در يك پارك پياده‌روي مي‌كردي اما حالا هر چقدر هم حوصله‌ات سربرود نمي‌تواني به گردش بروي، همان اول، از تصاوير آزاردهنده شهر كه شامل صداي بوق ماشين‌ها و رفتارهاي تند و تيز مردم با هم است، خسته‌ مي‌شوي و ترجيح مي‌دهي در خانه بنشيني و سرت را به كارهاي شخصي گرم كني. رفتارهاي تند و تيز ما شهروندان بيش از آن بوي تند و تيز آلودگي هوا آزاردهنده شده. اين مدت از هر طرف راهكارهاي زيادي براي آلودگي هوا پيشنهاد مي‌شود، كاش براي نزديك شدن‌ شهروندان به يكديگر و مقابله با پرخاشگري‌ اجتماعي هم راهكارهايي پيشنهاد شود، راهكاري كه ايراني‌ها را به فرهنگ اصيل‌شان بازگرداند.

اين دوري ما از يكديگر اتفاق خوشايندي نيست. ما در حال از دست‌ دادن تمام آن خوبي‌ها، احترام و ادبي كه در گذشته ايرانيان مثال‌زدني بود، هستيم و پرخاشگري را جايگزين كرده‌ايم. اتفاقي كه سرانجام خوبي ندارد. همه بايد در نقش شهروندي خود، نسبت به اين موضوعات حساس باشيم.