به گزارش هنرنیوز، بهزاد مفیدی -سرپرست هیأت كاوش هفت‌تپه -درباره‌ی چرایی عدم همکاری در فصل هفتم کاوش با دانشگاه ماینز اظهار کرد: من خود در این دانشگاه شاغلم. باید تفاهم‌نامه‌ای بین دانشگاه ماینز و سازمان میراث فرهنگی نوشته شود که این امر زمان‌بر است. مشکلی نیست. فکرمی‌کنم تا یکی دو ماه دیگر نوشته می‌شود.
او تاکید کرد: اگر می‌خواستیم صبر کنیم این تفاهم نامه نوشته شود،هوا گرم می‌شد و این فصل کاوش آغاز نمی‌شد، بنابراین در این فصل كاوش فقط ایرانی‌ها هستند؛ ولی در فصل‌های گذشته همكاری‌های مشتركی با دانشگاه ماینز آلمان داشتیم و دانشجویان آلمانی با همکاری دانشجویان ایرانی در اینجا به کاوش می‌پرداختند.
سرپرست هیأت كاوش هفت‌تپه خاطر نشان کرد: تا آغاز فصل بعدی کاوش مراحل اداری تفاهم‌نامه طی شده و با همکاری دانشگاه ماینز آلمان کار شروع می‌شود.
خانه‌هایی در حاشیه
مفیدی درباره‌ی پیکرک‌های کشف شده در طول فصول کاوش توضیح داد: در باور عامیانه اگر معابد تمثیل‌های خدایان خود را داشتند، مردم عادی هم پیکرک‌های کوچک گلی آیینی را در خانه، محل کار یا سفر به همراه خود داشتند. پیکرک‌های کشف شده در این شهر هم بیانگر همین مطلبند.
وی درباره‌ی محل خانه‌های شهر باستانی گفت: هنوز روی این موضوع کار نشده، اما حدس ما بر این است که خانه‌ها در حاشیه بودند نه در مرکز شهر.
مفیدی همچنین تایید کرد: کاوش‌ها بیشتر روی معابد و ساختمان‌های اداری بوده اما گستردگی و عظمت آنها اینقدر بالا است که کار یکی دو ماه و یکی دو سال نیست و نیازمند سالها تلاش و کاوش است.
وی بیان کرد: امیدوارم تا زمانی که زنده هستم قسمتی از شهر باستانی از این حالت گنگ بیرون بیاید تا مردم بتوانند این شهر را تا حدودی بشناسند و درک کنند.
«كبنك» آری یا نه ؟
سرپرست هیأت كاوش هفت‌تپه درباره‌ی حدس‌هایی كه برای نام این شهر باستانی زده می‌شود، گفت: در نقش مهرهایی كه از حفاری‌ها پیدا شده، نام شخصی به نام «اتهی‌بو» به‌دست آمده كه فرماندار شهر «كبنك» بوده است؛ ولی این یك فرضیه‌ی شك‌دار است، چون امكان دارد آن مهرها با اشیای دیگری به این منطقه منتقل شده باشند. در واقع ممکن است «كبنك» شهر یا منطقه‌ای بوده که به شهر واقع در هفت تپه اجناس و آذوغه ارسال کرده است.
وی تاکید کرد: بعید می‌دانم این شهر کبنک باشد چرا که در متون دیگر کبنک شناخته شده است. کبنک شهری بوده که اسمش از اواخر هزاره سوم قبل از میلاد تا هزاره اول قبل از میلاد در متون آمده است، اما این محوطه باستانی در این دوره‌ها هنوز وجود نداشته است.
مشخص نیست «تبتی‌آهار» کجا دفن شده است
او با اشاره به اسامی شاهان و اشخاص مختلف بر روی این گل نوشته‌های کشف شده، گفت: بر اساس اطلاعات دیگر الواح گلی، نام دو پادشاه به نام‌های «تبتی‌آهار» و «اینشوشینك شر ایلانی» به‌دست آمده است كه در این شهر، ساخت‌وساز داشتند و حكومت می‌كردند.
مفیدی ادامه داد: این‌كه مركز یا شروع حكومت آنها در این منطقه بوده است دقیقاً مشخص نیست؛ ولی احتمال زیادی وجود دارد كه در آن دوران، حكومت را از شوش به این شهر تازه تأسیس منتقل كرده باشند كه این كار احتمالا در زمان «تبتی‌آهار» اتفاق افتاده است.
وی با اشاره به آرامگاه هفت‌تپه تشریح کرد: این آرامگاه ۱۰۰ سال بعد از حكومت «تبتی‌آهار» به‌وجود آمده است، اسكلت‌ها و گورهای دسته‌جمعی این را نشان می‌دهند.
سرپرست هیأت كاوش هفت‌تپه با بیان این که مشخص نیست «تبتی‌آهار» کجا دفن شده است، افزود: حتا اگر در ابتدا «تبتی‌آهار» این آرامگاه را برای خود ساخته بود، اما بعدها توسط افراد دیگری استفاده شده است. در این گورها بیش از ۲۰ جنازه دفن شده است.
امین‌اموال ساختمان اداری زن بود یا مرد؟
مفیدی درباره‌ی اسكلت و تابوتی كه در كنار ساختمان اداری پیدا شده است، توضیح داد: ما تابوتی را در كنار ساختمان اداری پیدا كردیم كه دو مهر شخصی كنار آن وجود داشت و نام «گینادو» روی یكی از آنها حك شده بود.
او بیان کرد: شغل این فرد در این مهرها نوشته شده كه ترجمه‌ی فارسی آن «امین‌اموال» می‌شود و در دوره‌ی پادشاهی «اینشوشینك شر ایلانی» فعالیت می‌كرده است.
سرپرست هیأت كاوش هفت‌تپه افزود: این اسناد نشان می‌دهد ساختمان اداری پیداشده در زمان آن پادشاه سرپا بوده و این خانم یا آقا، امین‌اموال این ساختمان بوده است.
او درباره‌ی چرایی تردیدهای موجود نسبت به جنسیت این امین‌اموال، توضیح داد: روی سر این اسكلت تردیدهایی وجود دارد، چون اشیای همراه او مثل گردنبند و سنجاق‌سر نشان می‌دهد كه این فرد زن بوده است. دو انسان‌شناس (آقای فروزان‌فر و خانم رمضانی) نیز این اسكلت را بررسی كرده‌اند، اما با توجه به از بین رفتن بخش‌های مشخص‌كننده‌ی نوع جنسیت این اسكلت نمی‌توانند نظر قطعی درباره‌ی جنسیت آن بدهند؛ ولی در هر صورت این امكان وجود دارد كه امین‌اموال این ساختمان اداری، زن باشد، چون در آن دوره‌ی تاریخی، زنان پست‌های اداری بزرگی داشتند.
مریم اطیابی
