به گزارش هنرنیوز، دربارۀ میرزا یحیی واعظ قزوینی شاعر، ادیب، فرهنگی، روزنامه ­نگار و فعال سیاسی که در شب هشتم آبان سال ۱۳۰۴ خورشیدی توسط عوامل مخفی نظمیۀ رضا خانی در مقابل بهارستان به قتل رسید، تحقیق چندانی صورت نگرفته و حتی عده­ای از مورخین با پیروی از نظر ملک­الشعرای بهار، بر این عقیده­اند که وی به اشتباه به جای بهار کشته شده است.

با توجه به این که نقش واعظ در تاریخ معاصر و به ویژه جریانات فکری چپ مغفول مانده و علت ترور وی نیز به وضوح روشن نشده است، نگارنده تصمیم گرفت در این خصوص به تحقیق پردازد و حاصل این پژوهش، کتاب پیش روست که چاپ دوم آن، هم­زمان با نودمین سالگرد ترور واعظ با اضافات و تجدید نظر در اختیار علاقه­مندان قرار گرفته است.

علاوه بر ارائۀ اطلاعات نویافته دربارۀ زندگی واعظ قزوینی، یکی از نکات مهم کتابِ حاضر (با توجه به قرائن و شواهد به دست آمده)، این نتیجه­گیری است که وی نه به خاطر شباهت با ملك‏الشعراي بهار، بلكه به دليل ترويج عقاید اقتصادی سوسیالیزم و كمونيزم و نوشتن مقالاتی در انتقاد از رضا خان به قتل رسیده است.

کتاب حاضر در ۳۶۸ صفحه به قطع وزیری و جلد سخت به چاپ رسیده و دارای ۳ فصل است:

۱-فصل اول: زندگی و ترور واعظ.

۲-فصل دوم: سیری در روزنامۀ نصیحت. (روزنامۀ نصیحت، یکی از ۶ روزنامه­ای بود که حزب کمونیست ایران طی سال­های ۱۳۰۰ تا ۱۳۰۴ خورشیدی در کشور منتشر می­کرد. این روزنامه­ها عبارت بودند از: حقیقت (چاپ تهران)، نصیحت (چاپ قزوین)، پیکار (چاپ رشت)، صدای شرق (چاپ مشهد)، فریاد کارگران آذربایجان (چاپ تبریز)، بنوار (روزنامه­ای ارمنی زبان، چاپ تهران).

لازم به ذکر است در شمارۀ اول روزنامۀ نصیحت به مناسبت درگذشت لنین، پیام تسلیتی از سوی واعظ منتشر شده است.)

۳-اشعار واعظ. (شامل ۳ غزل، ۳۰ رباعی، ۹ قصیده، ۱ ترجیع بند. به طوری که از این اشعار
برمی­آید در سروده­های وی مضامین عارفانه یا عاشقانه و همچنین استفادۀ مکرر از صنایع ادبی آن گونه که مرسوم شاعران است مشاهده نمی­شود، بلکه او قریحۀ ادبی خود را در خدمت طبقات محروم قرار داده و اشعار وی غالباً در جهت آرمان­های سوسیالیستی و دفاع از منافع دهقانان و کارگران و در یک کلام زبان حال زحمتکشان و رنجبران است. به همین دلیل، اشعار او را می­توان همچون اشعار لاهوتی و فرخی یزدی در زمرۀ ادبیات کارگری محسوب کرد.