به گزارش هنرنیوز، ایتالیا توانسته است در مدت ۲ سال تعداد گردشگران خارجی را از رقم ۳۶.۵ میلیون نفر در سال ۲۰۰۵ به رقم ۴۳.۷ میلیون نفر در سال ۲۰۰۷ برساند.
علی رحیم پور – عضو هیات علمی پژوهشکده گردشگری – می‌گوید: این تجربه که بازار ایتالیا اعم از تسهیلات اقامتی، پذیرایی، حمل و نقل و نظام تولید،عرضه و فروش محصولات گردشگری همانند دفاتر خدمات مسافرتی و جهانگردی عمده فروش،خرده فروش، راهنمایان تور و سایت‌های گردشگری قادر بوده به یکباره در این زمان اندک ۷.۲ میلیون گردشگری جدید را در سال میزبان باشد.این تجربیات می‌تواند به عنوان الگویی برای دست اندرکاران صنعت گردشگری ایران مورد توجه قرار گیرد.
او ادامه می‌دهد: این در شرایطی است که سطح رضایت گردشگران خارجی از ارایه کنندگان خدمات و تسهیلات مورد نیاز در سال ۲۰۰۷ ارتقا یافته و کشورایتالیا به عنوان بهترین مقصد گردشگران بین‌المللی جهان شناخته شده است. این امر نشان می‌دهد که افزایش کمیت با ارتقا کیفیت خدمات همراه و بلکه کیفیت ارایه خدمات از روند افزایشی تعداد گردشگران جلوتر بوده است.
او اظهار می‌کند: ایتالیا از نظر جذب گردشگران بین‌المللی در سال ۲۰۱۰ میلادی مقام پنجم را در جذب گردشگر و کسب درآمد ارزی در اختیار داشته است.
عضو هیئت مدیره انجمن علمی گردشگری ایران توضیح می‌دهد: ایران با فرض این که هر فردی که به ایران برای هر مدتی وارد شده گردشگر بدانیم و درآمد گردشگری برای این کشور به همراه داشته، از نظر تعداد در جایگاه ۶۱ و از نظر کسب درآمد در جایگاه ۵۶ جهان قرار دارد. این ارقام نشان می‌دهد که صنعت گردشگری تا کنون در چارچوب اولویت‌های توسعه‌ای و برنامه‌ریزی ایران قرار نداشته و آنچه تا کنون توسط مسوولان حکومتی و حاکمیتی مطرح شده در حد حرف و تعریف بوده است.
او اعلام می‌کند: تراز دریافتی و پرداختنی‌های ایتالیا در بین سال‌های ۲۰۰۰-۲۰۰۶ میلادی به طور متوسط سالیانه ۱۱ میلیارد یورو مثبت و به سود کشور از بخش گردشگری بوده است. درسال ۲۰۰۶ تعداد ۲۵.۶۹۷ میلیون شهروند ایتالیایی به خارج از کشور سفر نموده ولی دراین سال تعداد ۶۶.۳۵۳ میلیون نفر ایتالیا وارد شده‌اند که ۴۱.۰۵۸ میلیون نفر آن گردشگر بوده‌اند. این روند در ایران برعکس بوده است.
رحیم‌پور می‌گوید: در سال ۱۳۸۹ تعداد ۳.۱۲۱ میلیون نفر وارد شده و تعداد ۶.۶ میلیون نفر از کشور خارج شده‌اند. این در شرایطی است که همه افراد ورودی را نمی‌توان گردشگر قلمداد کرد ولی بالغ بر ۹۵ درصد از شهروندان ایرانی که به خارج از کشور سفر نموده‌اند را می‌توان در زمره گردشگران محسوب کرد.
وی اضافه می‌کند: ایتالیا با ثبت ۴۳ اثر فرهنگی و طبیعی در فهرست میراث جهانی مقام اول جهان را در ثبت آثار در اختیار دارد و به دنبال آن از مزایایی ثبت این آثار در حوزه‌های حمایتی و تبلیغات و بازاریابی جهانی برخوردار است. ایران تنها قادر بوده ۱۳ اثر فرهنگی خود را به ثبت جهانی برساند. این درشرایطی است که آثار فرهنگی و طبیعی ایران از امتیازات انحصاری و ویژه‌ای در سطح جهانی درمقایسه با سایر کشورها برخوردار هستند. ایران اگر به دنبال سهم بیشتری از بازار تجارت بین المللی گردشگری است، بایستی تلاش بیشتری برای ثبت آثار خود در فهرست میراث جهانی کند.
رحیم‌پور اظهار می‌کند: ایتالیا دارای ۵۷ هزار واحد اقامتی است که ۴۰ هزارنفر واحد آن شامل هتل‌های یک تا ۵ ستاره است. هتل‌های این کشور در سال ۲۰۰۶ تعداد ۱ میلیون و ۳۴ هزار و ۷۱۰ اتاق برای پذیرایی از گردشگران در اختیار داشته‌اند. ایران دارای ۲۶۶۶ واحد اقامتی است که ۷۸۲ واحد آن هتل و ۳۷۸ هتل واحد آن هتل آپارتمان است. تعداد اتاق‌های هتل‌ها و هتل آپارتمان‌های ایران درسال ۱۳۷۸ حدود ۴۱ هزار عدد بوده است.
او ادامه می‌دهد: آن چه مسلم است تعداد ۱۱۶۰ واحد هتل و هتل آپارتمان نمی توان درسال ۱۴۰۴ میزبان ۲۰ میلیون گردشگر خارجی باشد.
عضو هیئت مدیره انجمن علمی گردشگری ایران تشریح می‌کند: نظام توزیع امکانات رفاهی، معیشتی، فرصت‌های شغلی، مالیاتی، تحصیلی، امکانات گردشگری و تفریحی اعم از هتل‌ها، امکانات اقامتی، پذیرایی، حمل و نقل، تورگردانی، مقاصد گردشگری، امکانات ارایه، معرفی و بازاریابی برای جذب گردشگری در ۲۰ ثانیه ایتالیا به صورت متوازن صورت گرفته و تقریبا تمامی ۲۰ ناحیه ایتالیا از درآمد، اشغال و سایر مزایای ورود گردشگران خارجی برخوردارند.
او می‌افزاید: این نظام باعث جلوگیری از مهاجرت شهروندان به سایر نقاط کشور از جمله مراکز استان‌ها و پایتخت شده است. در فصول کم مسافر، دولت مرکزی و دولت‌های محلی، شهرها و نقاط کم مسافر را از پرداخت مالیات و عوارض معاف می‌کنند. تا خدمات گردشگری در این نقاط ارزان‌تر تمام شود و گردشگران انگیزه بیشتری برای مسافرت به آن نقاط داشته باشد. در فصول کم مسافر کلیه گردشگران داخلی و خارجی از پرداخت هرگونه مالیات اعم از اقامت پذیرایی ،حمل و نقل و خرید معاف هستند.
رحیم‌پور توضیح می‌دهد: امروزه از صنعت گردشگری نه تنها به عنوان یکی از مهم ترین منابع درآمدی و بازدهی اقتصادی روزافزون جهان یاد می‌شوند. بلکه ازآن به عنوان شاخصی برای ارزیابی سطح توسعه فرهنگی و احتماعی جوامع بشری یاد می کنند. آنچه که در این بین بسیار با اهمیت است. چگونگی قرارگیری کشورهای دارای توانمندیهای فرهنگی، طبیعی و انسان ساخت در روند توسعه گردشگری و حضور در بازار تجارت بین‌المللی این رشته فرهنگی و اقتصادی است.
او می‌گوید: گرچه مطالعات تطبیقی بین دو کشور بایستی به نوعی از یک نزدیکی و قرابت کمی و کیفی برخوردار بوده و از نظر جایگاه و توانمندیهای جذب گردشگر خارجی و ارایه تسهیلات و خدماتی اقامتی، پذیرایی، حمل و نقل، تورگردانی و جاذبه‌های خرید و تفریح در بعد مقیاس، هماهنگی وجود داشته باشد تا کشورهای کمتر توسعه یافته و یا در حال توسعه بتوانند در مسیر کشورهای مدرن در حوزه گردشگری قرار گیرند ولی استفاده از تجربیات آنان در چگونگی رسیدن به این جایگاه می‌تواند کمک قابل توجهی دراخذ الگوهایی رفتاری و عملیاتی بخش دولتی و غیر دولتی دست اندر کار صنعت گردشگری کشور نماید.
عضو هیات علمی پژوهشکده گردشگری ادامه می‌دهد: قطعا کشور ایتالیا با توجه به اینکه عمده گردشگران ورودی به آن کشور را گردشگران فرهنگی تشکیل می‌دهد، می‌تواند به عنوان یکی از بازارهای هدف ایران در چارچوب تحقیقات بازار، مورد عنایت ویژه واقع شود. تا علاوه بر استفاده از تجربیات حفاظت، نگهداری و مرمت آثار فرهنگی و تاریخی متخصصان آن کشور، زمینه بهربرداری از الگو‌ها و روش‌های اطلاع‌رسانی و آگاه سازی بازرایابی و تبلیغات، تسهیلات، و ارتقا کیفیت خدمات گردشگری آن کشور را برای دست اندرکاران بخش فراهم آورد.
رحیم‌پور اظهار می‌کند: آن چه که تا کنون در صنعت گردشگری ایتالیا اتفاق افتاده است، مدیریت صحیح منابع گردشگری و استفاده از فرصتها در حداقل زمان بوده است .اتفاقی که در پی غفلت‌های متعدد مسوولان حکومتی و حاکمیتی درکشور ما تا کنون نیافتاده است. امید آن که به خود آییم و از این همه داشته‌های فرهنگی و طبیعی در جهت رفع دغدغه‌های اشتغال جوانان این مرز و بوم بهره جوییم.
