سجادپور: سينما هنوز از مردم و جامعه عقب است
تاريخ : دوشنبه ۱۲ اسفند ۱۳۸۷ ساعت ۱۷:۵۶
دبير هيأت اسلامي هنرمندان مي‌گويد، سينما هنوز سال‌ها از مردم و آنچه در جامعه مي‌گذرد، عقب است، حال آنكه سينما به عنوان هنر پيشتاز در بين تمامي هنرها دست كم بايد در كنار مردم و متوجه موضوعات، مسايل و دغدغه‌هاي اصلي مردم باشد.
به گزارش هنرنیوز به نقل از فارس، «عليرضا سجادپور» درباره ارزيابي خود از سالي كه سينماي ايران پشت سر گذاشت،اظهار داشت: امسال به خاطر مصادف شدن با سي‌امين سال پيروزي انقلاب نهادهاي فرهنگي هنري، بخصوص وزارت ارشاد اسلامي كه پيشاني هنري دوران معاصر محسوب مي‌شود، وعده‌هاي زياد و تلاش‌هاي خاصي انجام دادند.
وي افزود: البته حركت مختصري كه در آثار توليدي ايجاد شده به هيچ وقت متناسب با ميزان وعده‌ها و متناسب با حساسيت و مناسبت امسال نبود و همچنان سينماي كشور ما در دوران ضعف و كاستي و ركود به سر مي‌برد و همچنان امكانات بالقوه و استعداد‌هاي سينماي ايران بي‌استفاده و معطل باقي مانده است.
سجادپور در ادامه گفت: همچنان مديران سينمايي نهايت افتخارشان اين است كه توانسته‌اند برخي آثار و فيلمسازان منفي را به ميزان چند درجه ناچيز، كنترل كنند و يكي دو نمره به آنها اضافه كنند و مثلا 3 و 4 را به 6 و 7 برسانند.
دبير هيئت اسلامي هنرمندان افزود: اين انفعالي‌ترين شكل مديريت است و به طور حتم ضعيف‌ترين حالت را براي ابزار قوي فرهنگي يعني سينما فراهم مي‌كند. همت مديران نه در جهت ابتكار، خلاقيت، رسيدن به مرزهاي تازه، ايجاد بستر‌هاي مناسب براي جوشش استعداد‌هاي انقلابي و ملي، در عرصه سينماست بلكه فقط به گذران جاري اوضاع و عبور ماه‌ها و سال‌ها دل بسته‌اند و فقط تلاش مي‌كنند آثار توليدي از برخي ظواهر سطحي منفي به دور باشد.
عليرضا سجادپور ارزيابي خود از سال 87 را اينگونه ادامه داد: از جهت‌گيري و هدفمندي در سينما خبري نيست، سياست‌هاي كلي و آينده‌نگر جايي در سينما ندارد. موضوعات و مضامين اصلي و اركاني نقشي در سينما پيدا نكرده‌اند.
سجادپور اظهار داشت: سينما هنوز سال‌ها از مردم و مسئولان و آنچه در جامعه مي‌گذرد، عقب است، حال آنكه سينما به عنوان هنر پيشتاز در بين تمامي هنرها دست كم بايد در كنار مردم و متوجه موضوعات، مسائل و دغدغه‌هاي اصلي مردم باشد. عجيب است هم سينماگران اين را مي‌خواهند و هم مردم اما كسي كاري نمي‌كند و اين به همان مديريت روزمره و انفعالي بر مي‌گردد كه به نظر مي‌رسد هدف خود را وقت‌كشي و هدر دادن فرصت طلايي تحول و تغيير در سينما قرار داده است.
