اگر اساس گفتار را بر بي‌پرده‌گويي راست كنيم و تعارف را به كناري نهيم، سال‌هاست كه بزرگان موسیقي كشور به جشنواره موسيقي فجر _ اين بزرگ‌ترين رويداد موسيقايي كشور_ روي خوش نشان نمي‌دهند. از اساتيد و نام‌آوراني هم‌چون شهرام ناظري، همايون خرم و ... كه بگذريم، گروه كامكارها، سالار عقيلي، حسام‌الدين سراج و ... هم سال‌هاست كه از جشنواره فجر كناره گرفته‌اند.

مسوولان و برگزار كنندگان جشنواره اما، هر ساله سعي كرده‌اند با تشويق و ترغيب يكي از اساتيد، برگ برنده‌اي را رو كنند و اين بي اعتنايي بزرگان را كم‌رنگ جلوه دهند. آن‌طور كه متوليان جشنواره امسال گفته اند قرار است استاد جلال ذوالفنون همراه با گروه اوستا به روي صحنه بروند تا جشنواره بيست‌و‌هفتم از حضور بزرگان بي‌نصيب نماند.

سوالي كه مطرح است اين‌كه آيا با خود استاد قرار قطعي گذاشته شده است و حضور ايشان صد در صد خواهد بود؟! چراكه گويا سريال غيبت‌هاي از پيش اعلام نشده اساتيد موسيقي ايران در جشنواره را پاياني نيست. علي‌رغم مانورهاي برگزاركنندگان جشنواره بر روي حضور بزرگان در سال‌هاي گذشته، در عمل اما چيزي عايد علاقه‌مندان موسيقي به طور اعم و دوستداران آن استاد موعود به صورت نمي‌شد. دو سال پيش، در جشنواره بيست‌و‌پنجم در حالي كه عنوان شده بود كه در شب آخر جشنواره جلال ذوالفنون تك نوازي خواهد داشت، اما استاد نيامد و مسوولين جشنواره هم پاسخي ندادند و آب هم از آب تكان نخورد. سال گذشته هم همين آش بود و همين كاسه، آن هم از شب اول. در حالي كه در شب اول جشنواره بيست و ششم قرار بر اين استوار بود كه استاد فرهنگ شريف نوازنده چيره دست تار ميزبان علاقه‌مندانش باشد؛ اما اعلام شد كه به علت بيماري معذور است از حضور بر روي سن. اين اتفاق در حالي افتاد كه با وجود پر شدن طبقه همكف و بالكن اول تالار وحدت، زمزمه اعتراض بسياري از تماشاگران به گوش مي‌رسيد كه اين گلايه را نسبت به مديران اجرايي جشنواره داشتند كه با وجود اطلاع از وضعيت «فرهنگ شريف» بايد پيش از اين اطلاع‌رساني مي‌كردند. آن‌ها معتقد بودند كه پول اين بليت را تنها براي ديدن كنسرت استاد شريف پرداخت كرده‌اند و تعدادي نيز در اعتراض به اين اتفاق سالن را ترك كردند و برخي نيز خواستار باز پس گرفتن پول بليت‌هايشان بودند.
و باز دوستداران موسيقي ماندند و چند سوال؛ اول اين‌كه چرا پيش از برنامه مردم را در جريان نمي‌گذارند تا بليت تهيه نكنند و متضرر مادي و معنوي نشوند؟
دوم، اصلا قبل از اعلام حضور اساتيد در جشنواره با آن‌ها هماهنگي نهايي مي‌شود يا قرار است بر معذوريت اخلاقي و در كار انجام شده قراردادن آن‌ها؟
سوم، خود اساتيد چرا شفاف و راحت عدم حضور و علل آن را براي مردم بازگو نمي‌كنند تا اعتبارشان در نزد هواداران‌شان خدشه و زنگار نگيرد؟
چهارم، جايگاه و شان احترام به شعور مخاطب در مرام برگزاركنندگان و متوليان جشنواره تا كجاست و چه‌قدر بها دارد؟

حال بايد به انتظار نشست و نظاره كرد كه آيا برگزاركنندگان جشنواره امسال طرحي نو درانداخته‌اند و روش و اسلوب جديدي را درپيش گرفته‌اند يا هم‌چنان قرار است كار بر مدار گذشته بچرخد؛ اين‌كه نام اساتيد براي اعتبار بخشيدن و سنگين شدن جشنواره در جدول برنامه‌ها بيايد اما در شب موعود، دريغ از حضور استاد در ميان خيل طرفداران و مشتاقانش. در آستانه جشنواره، دل، خوش مي‌كنيم و اميدوار كه در جشنواره بيست‌و‌هفتم جايگاه و منزلت اساتيد و مخاطبان به يك‌اندازه حفظ شود و خاطره بدي برجانماند.

محسن محمدي

‏