منوچهر اكبرلو در گفت و گو با فارس گفت: سريال حلقه سبز بخشي از توليداتي است كه در چند سال گذشته به عنوان رويكرد جديد تلويزيون به شمار مي‌رود يعني پرداختن به مضامين اخلاقي و ديني با استفاده از عناصري چون روح، مرگ و تداخل اين دنيا و جهان ديگر. البته مي‌شود به اين رويكرد اين نقد را وارد كرد كه چرا سخن گفتن از دين حتما بايد همراه با مرگ يا بيماري‌هاي لاعلاج باشد و ما كمتر مضامين ديني را در روابط معمولي و روزمره شاهد هستيم.
وي افزود: سريال حلقه سبز به ويژه در نيمه نخست زمان زيادي را در بيمارستان مي‌گذراند و اين به نظر من خوشايند نيست. چرا كه در روايت‌هاي اين چنيني حتي اگر موضوع داستان بيماري و معالجه باشد صحنه‌هاي روايت معمولا در فضاهاي متنوع به نمايش درمي‌‌آيد كه اين روند را در قسمت‌هاي آخر سريال شاهد هستيم. يعني از قسمتي از روايت كه جستجو آغاز مي‌شود و شخصيت‌هاي اصلي داستان به فضاهاي جديد منتقل مي شوند.
وي در ادامه گفت: پرداختن به جهان ماوراء براي گروه‌هاي سني پايين آسيب رسان است چرا كه زمينه لازم را براي رو به رو شدن با چنين فضاهايي ندارند. كارشناسان معتقدند اينگونه برنامه‌ها بايد با قيد شرايط سني پخش شود. گرچه اين امر در كوتاه مدت حساسيت‌هاي منفي ايجاد خواهد كرد اما در درازمدت طبيعي خواهد بود و به نوعي آموزش به خانواده‌ها براي تفكيك برنامه‌ها براي گروه‌هاي سنتي متفاوت است.
وي تصريح كرد: ساخت سريال تلويزيوني و كاركردن در تلويزيون شرايط محافظه كارانه خود را به همراه دارد. تنها حسن اين سريال براي حاتمي كيا آن است كه از روايت‌هاي تكراري شده‌اش در سينما مانند به نام پدر فاصله مي‌گيرد و تجربيات جديدي را پشت سر مي‌گذارد البته اين سريال و فيلم آخر او از كارهاي اوليه حاتمي كيا فاصله زيادي دارند و هنوز قوت از كرخه تا راين يا آژانس شيشه‌اي از فيلم‌هاي اخير او و سريال‌هايش بيشتر است.به نظر مي رسد حاتمي كيا به ويژه در رسانه تلويزيون بيشتر از سينما بايد به سليقه و تمايلات بيننده توجه كند و از دنياي شخصي و علايق شخصي اش فاصله بگيرد.