با او در منزل پرلطفش درباره این انجمن دیرپا به گفتگو نششسته ایم: 

_خانم تاج بخش با توجه به اینکه حدود 30 سال است که انجمن غزل در منزل شما برگزار می شود، آیا فکر می کنید برگزاری این جلسات از طریق کارگاه ها و نهادهای ادبی جریان ساز تر باشد آیا طریق حلقه هایی که در محافل خانگی برگزار می شود؟ 

باید برای هر نسلی یادآور شویم که وامدار گذشتگانی است که این ادبیات را برای ما باقی گذاشتند، ما می بایست که این میراث را منتقل کنیم و این یک واقعیت است که هر کس در این دنیا برای زمان محدودی زندگی می کند، نسل ها می آیند، می روند و برایشان واجب این است که این میراث را منتقل کنند که این انتقال راه های مختلفی دارد، یک راه به صورت مکتوب است و میراث گذشتگان را به نسل بعد منتقل می کند، در این راستا حتی کتاب های دست نوشته ای داریم که از آنها برای انتقال میراث مکتوب نگهداری می شود، این مسئله دال بر این است که فرهنگ ما یک فرهنگ انتقالی است و ما می بایست که پیرو همان برنامه باشیم، هر زمانه ای خاص خودش شرایط انتقالی جدیدی را پیش روی اهالی فرهنگ باز می کند کما اینکه الان در عصر حاضر این شرایط گسترده تر شده و این ابزار برای انتقال فرهنگ فقط کتابت نیست، رسانه های جمعی و وسایل ارتباط جمعی حتی یک موبایل ساده می تواند از همه نظر چه به لحاظ صوتی تصویری به نسل های بعد میراث فرهنگی را منتقل کند، مسئله دیگر ایجاد جلساتی است که در خانه ها برگزار می شود این هم یکی دیگر از وسایل است و چون صحبت به اینجا رسید باید بگویم که حدود سی سال و شش ماه است که این جلسات در خانه من برگزار می شود و ما این افتخار را داشتیم که بیش از یک ربع قرن ابزار انتقال فرهنگ را در این خانه مهیا کنیم و بسیاری از سرورانی که الان مسئولیت هایی در نهادهای مهمی دارند همچون مسئولان صدا و سیما ، بچه های بیست، سی سال پیش انجمن غزل هسند که آن زمان نوجوان یا جوانانی بودند و الان یک شخصیت فرهنگی هستند و من مثل یک مادر مواظب هستم تا شکل فرهنگی جوانانی که تازه به

این جلسات می آیند حفظ شود؛ زیرا ما وارث آن میراثی هستیم که باید به آیندگان منتقل شود و ما تلاش مان را در حد بضاعت کرده ایم و انشاالله باز هم این شرایط وجود داشته باشد. 

_از نظر شما راز ماندگاری اهالی قلم در این برهه از زمان چیست؟ 

من به سهم خود فکر می کنم اخلاص در ابراز هنر، جوهر آن است و اینکه نباید به خاطر شهرت کار می کنیم ولی اگر به اصالت کارمان اعتقاد داشته باشیم سبب ماندگاری می شود. اثری که قلباً خلق شده باشد دلنشین است و نباید رسانه و چیزهای دیگر که ابزار شهرت هستند در ابراز صداقت هنرمند خلق وارد کنند، هنرمندان باید قدر خود را بدانند و صادقانه کار کنند، گرچه الان هنرمندانی را می شناسم که به ضرورت زمان _که بحث گسترده ای است_ نمی توانند در ساحت مملکت ابراز حضور کنند ولی خاموش نیستند و صادقانه دارند خدمت می کنند چون به کارشان ایمان دارند تا زمانه از روی این مسائل غبار را کنار زند و جرقه ای که با زحمت آنها روشن شده است سرانجام به یک خورشید تابنده تبدیل شود و میراث تلاش آنها به نسل های بعدی منتقل شود. 

_ خانم تاج بخش توصیه شما به جوانان و نوقلمان چیست؟ 

جوانان امیدهای هر جامعه ای هستند و من مادر، بسیار بر این قضیه واقفم که جوانان عزیز ما هیچگاه نباید دستخوش نوسانات زودگذر قرار بگیرند و زود ناراحت یا عصبانی شوند یا زود نتیجه گیری کنند این به صلاح شان نیست، گرچه شور جوانی ایجاب می کند ولی آنچه که به آنها کمک می کند متانت و صبراست و این توصیه مادرانه من است و تجربه ۳۰ سال و اندی من نشان می دهد که اگر آن صبر و متانت را با شور جوانی تلفیق کنند نتایج بهتری عایدشان می شود و نباید زود تصمیم بگیرند یا زود قضاوت کنند و قضاوت خود را آخرین نتیجه ندانند که بعد بخواهند آن را گسترش دهند. زیرا هر گوشی در جامعه چیزی به چیزهای دیگر اضافه می کند و این مسئله همیشه در طول تاریخ وجود داشته است، هر زمانه ای مشکلات خاص خود را دارد و طبیعت کار است و هیچ وقت نبوده که همه چیز تابع میل همه باشد و همه چیز استاندارد باشد لذا چیزهایی مقررات خاص زمانه است، اما جوان باید صبر و مدارا را چاشنی شود جوانی اش کند تا از این گذرگاه ها به سلامت بگذرد، همانطور که بالزاک می گوید«رسیدن به شخصیت عالی امکان پذیر است به شرطی که در هنگام عبور از مسیر چون گوسفندی نباشیم که در این راه بر هر خاری که گیر می کند تکه که از پشم و گوشت تن خود را از دست می دهد» لذا عبور از این خارستان ها کار هر کس نیست و گذشتن از این خارستان مرد کهن میخواهد که الحمدالله همه و مخصوصا زنان ما در جامعه فعال و پر تلاش و پر انرژی هستند بنابراین باید کوه بود و نهراسید.

مریم خاکیان