علی حیدری – یک راهنمای گردشگری خوزستان- در گفت و گو با هنرنیوز اظهار کرد: به همت وزارت نفت و شهرداری موزه مردم‌شناسی سوسنگرد تکمیل و آماده تحویل به اداره میراث فرهنگی شده اما این موزه با وجود افتتاح همچنان خالی است. در حالی که قرار بود در این موزه نحوه کشاورزی، آداب و رسوم جشن‌ها و عزاها، تنوع شعری، نحوه پوشش زنان و مردم، لالایی مادران، موسیقی بومی، تنوع غذایی، نحوه ساخت و زندگی در مضیف، آداب قهوه خوری و... به نمایش درآید.
این فعال گردشگری و یکی از احیا‌گران مُضیف اضافه کرد: پیش از جنگ، خانواده‌های عرب سوسنگردی
” مهم‌ترين نماد شهر سوسنگرد، تانكی بود كه از زمان جنگ يعنی از سال ۱۳۵۹ در خيابان طالقانی اين شهر باقی مانده و نمادی برای سوسنگرد شده بود كه سال ۹۰ به دستور شورای شهر اين تانك جابه جا شد. “
در بنایی ساخته شده از نی به نام مضیف زندگی می‌كردند که در حال حاضر حیات در این گونه بناها از بین رفته اما با همت خانواده ما در روستای «بردیه» واقع در جاده اصلی سوسنگرد- بستان مضیف دوباره احیا شده است.
وی تأکید کرد: با اینكه مضیف در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده و با آنكه مسوولان كشوری از این سازه دیدن كرده‌اند اما تاكنون مسوولان میراث فرهنگی سوسنگرد فقط یکبار به دیدن مضیف آمده‌اند آن هم نه از سر رغبت و علاقه و این نشان می‌دهد مضیف برای آنها اهمیتی ندارد.
او با بیان این که گردشگران استقبال خوبی از مضیف می‌کنند، توضیح داد: یکی از این افراد در دفتر نظرات نوشته بود عذرخواهی بزرگی بابت افکار نادرستی که در مورد عربها داشتم به شما بدهکارم. به طور کلی با آمدن به مضیف و مشاهده کردن زندگی مردم سوسنگرد از نزدیک گردشگران نظرشان کاملاً عوض می‌شود.
وی با اشاره به این که جنگل ام الدبس زیر نظر شهرداری بستان است در پاسخ به این پرسش که چرا این جنگل پوشیده از ظروف یکبار مصرف است؟ گفت: این ظروف متعلق به گردشگران راهیان نور است. متأسفانه شهرداری بستان با وجود این که یکی از پر درآمدترین شهرداری‌های استان خوزستان است اما تا کنون حتا دو چشمه سرویس بهداشتی در این جنگل احداث نکرده و هیچ محلی برای ریختن زباله تعبیه نکرده است. از طرفی به گردشگران راهیان نور هم هیچ آموزشی درباره ضرورت حفظ جنگل داده نمی‌شود.
او ادامه داد: چند وقت پیش
” مضیف هنوز برای خیلی از خوزستانی‌ها معرفی نشده که اگر این کار صورت بگیرد سودآوری اقتصادی بالایی برای مردم سوسنگرد دارد. “
ام‌الدبس آتش گرفت اما هیچ کمک رسانی وجود نداشت. نبود خدمات در حالی است که این جنگل گاهی اینقدر شلوغ می‌شود که جا برای برپایی چادر هم پیدا نمی‌شود.
به گفته این فعال گردشگری گروهی از دوستداران جنگل گاهی به جای شهرداری مشغول جمع آوری زباله‌ها می‌شوند و آنها را به شهر می‌آورند اما برخی معتقدند شهرداری دوباره این زباله‌ها را به جنگل می‌برد چون محلی برای دفع آنها وجود ندارد.
حیدری درباره جاذبه‌های گردشگری سوسنگرد گفت: مضیف، جنگل ام الدبس، یادمان دکتر چمران وجود یکی از بزرگترین باغ‌وحش‌های استان در این شهر که حیواناتش یا دزدیده شدند و یا بیمارند!تالاب هور‌العظیم که زیستگاه پرندگان و ماهی‌ها است و تا کنون بکر مانده از جمله این جاذبه‌هاست.
او درباره این تالاب متذکر شد: اگر قرار است این تالاب روزی مورد بهره‌برداری قرار گیرد باید به افراد متخصص و دلسوز طبیعت سپرده شود نه این که به آن به چشم محل سود و سودا نگاه شود.
وی با بیان این که سوسنگرد یک خیابان بیشتر ندارد، افزود: مسولین شهری برای رسیدن به بازار تره بار به ماشین‌ها اجازه می‌دهند
” متأسفانه شهرداری بستان با وجود این که یکی از پر درآمدترین شهرداری‌های استان خوزستان است اما تا کنون حتا دو چشمه سرویس بهداشتی در جنگل ام الدبس احداث نکرده و هیچ محلی برای ریختن زباله تعبیه نکرده است. “
در بازار به راحتی تردد کنند. به نظر شما غیر از سوسنگرد جای دیگری هم هست که ماشین در بازار تردد کند؟
حیدری گفت: پارسال پیشنهاد دادم که در یادمان دکتر چمران یک غرفه‌ای بزنم جهت معرفی جاذبه‌های خوزستان و ارائه خرما، صنایع دستی، ترشی و...البته با بسته‌بندی‌های بهداشتی اما به دلیل نامشخص بودن متولی مجوز بین اداره میراث فرهنگی و ارتش، برپایی این غرفه متاسفانه امکان‌پذیر نشد.
وی به بوستان ورودی شهر از سمت اهواز اشاره کرد و افزود: در این بخش سوسنگرد دو دله( ظرف قهوه‌خوری) داریم که واقعا گردشگران علاقه دارند با آنها عکس بگیرند اما به خاطر وضیعت محیط اجازه نمی‌دهیم کسی پیاده شود و آنجا عکس بگیرد چرا که درخت مورد دور تا دور آنجا را احاطه کرده و زباله‌ها نیز رنگ آنها را تغییر داده‌اند. این در حالی است که این ظرف‌ها نماد قهوه‌خوری شهر محسوب می‌شوند.
او ادامه داد: مجسمه مرد شكارچی در بوستانی در خروجی سوسنگرد به سمت برديه درست روبه روی جايی نصب شده كه سال‌ها پيش مجسمه پرنده‌يی در آنجا نصب بود كه عربها به آن «بطه» می‌گفتند.
حیدری یادآور شد: بطه در زمان حضورش در بلوار سوسنگرد محل قرار و مدارهای سوسنگردی‌ها بود، هرچند كه سال‌هاست ديگر چنین نیست اما هنوز در خاطرات بزرگان اين شهر جا دارد.
او افزود: مهم‌ترين نماد شهر سوسنگرد، تانكی بود كه از زمان جنگ يعنی از سال ۱۳۵۹ در خيابان طالقانی اين شهر باقی مانده و نمادی برای سوسنگرد شده بود كه سال ۹۰ به دستور شورای شهر اين
” درختان پارک جنگلی داخل شهرد که دارای شناسنامه هم بودند یکی پس از دیگری بریده شدند و سوار خودروها برای همیشه از خاک سوسنگرد خداحافظی کردند. “
تانك جابه جا شد.
این راهنمای گردشگری گفت: درختان پارک جنگلی داخل شهر که دارای شناسنامه هم بودند یکی پس از دیگری بریده شدند و سوار خودروها برای همیشه از خاک سوسنگرد خداحافظی کردند.
وی در عین حال تصریح کرد: این شهرستان یک مسافرخانه هم ندارد. تنها مسافرخانه شهر چندسال پیش غیر فعال شده است.
این فعال گردشگری بیان کرد: چندباری از تهران، شمال کشور، مشهد و شیراز به من پیشنهاد شده که در آنجا مضیف احداث کنم و به عنوان سفره‌خانه غذاها و نوشیدنی‌های عربی را ارائه کنم اما به اهواز و سوسنگرد یک حس دیگری دارم ولی در اهواز کسی درک نمی‌کند که هم می‌توان فرهنگ یک منطقه را معرفی کرد و هم از آن طریق کسب درآمد نمود.
وی با اشاره به این که با همین مضیف برای بیش از ۲۰ خانواده می‌توان شغل ایجاد نمود، تأکید کرد: اگر کسی باشد فقط زمین مضیف را بدهد یا با شهرداری رایزنی کند که زمینی بدهند، کافی است. آنوقت ساخت مضیف، نفراتی که آنجا کار می‌کنند و همه امکاناتش بر عهده من، این نماد و هویت اجداد من است و برای حفظ و معرفی آن به گردشگران و خوزستانی‌ها هر کاری حاضرم انجام دهم.
این فعال گردشگری خاطرنشان کرد: مضیف هنوز برای خیلی از خوزستانی‌ها معرفی نشده که اگر این کار صورت بگیرد سودآوری اقتصادی بالایی برای مردم سوسنگرد دارد.
مریم اطیابی
