معرفی آئین های سنتی قومی در کشور ما از اهمیت ویژه ای برخوردار بوده است و از نابودی و فراموشی آن ها جلوگیری کرده و چه بسا آن ها را احیا کند چرا که این آئین ها حافظ فرهنگ و تاریخ چند هزار ساله ای هستند که هر یک از آئین های نمایشی را در خود دارد.
این آئین ها جزو میراث معنوی جامعه ما محسوب می شوند چرا که براساس بازگو کردن نیازهای مادی و معنوی ما انسان ها شکل گرفته اند. آئین «تکم» یکی از آئین های نمایشی است که نویدبخش سرسبزی و نوشدن نوروز است و در مناطق آذری زبان ایران اجرا می شود از جمله آئین های نمایشی و قومی کشورمان است.
تکم آئین باستانی در قالب نمایش است که مانند دیگر نمایش های کهن منشا آن ناشناخته است. تکم عروسکی از جنس چوب و پارچه به شکل بز است که به وسیله عروسک گردانی با عنوان تکم چی گرداننده می شود و لحظات شادی را برای مردم به وجود می آورد و آمدن بهار رانوید می دهد.
تکه بز نر قوی هیکل پیش رو گله است و تکه چی هنرمند گرداننده این عروسک ساخته شده از چوب و پارچه. تکم یعنی بزمن و تکم چی اجرا کننده این آئین است که از آن برای بیان شادی های مردم بهره می گیرند.
این نمایش آئینی سنتی به علت برخاستن از جامعه کشاورزی، منعکس کننده سادگی و صمیمیت روستائیان است. تکم اشعاری را به زبان آذری برای روستائیان می خواند که این اشعار براساس موضوعات اجتماعی، سیاسی، خانوادگی و مذهب شکل گرفته است در این اشعار مردم از در سال جدید برکت و سلامتی را خواستار هستند.
تمام اجزا این نمایش اعم از شکل عروسک، رنگ ها، زمان و مکان اجرا هریک نماد اندیشه و رسومی است که برگرفته از فرهنگ قومی است که دارد به دست فراموشی سپرده می شود.
از نظر ساختار شعری، اشعار تکم جزو ترانه های عامیانه محسوب می شوند که معمولا سرایندگان آنها گمنام و ناشناخته اند و گاها مکان و زمان سرایش آن ها نیز نامعلوم است.
البته باید به این نکته اشاره داشت که نمایش آئینی تنها مختص آذری زبانان نمی باشد و اشعار تکم شامل قطعاتی به زبان فارسی برای فارسی زبانان نیز می باشد.
این نمایش آئینی سنتی که ویژه نوروز است چند روز مانده به نوروز برگزار می شود و نوید آمدن بهار را می دهد و مانند بسیاری از نمایش های آئینی در فضای باز اجرا می شود چرا که از نیازها و رفتارهای انسانی نشات گرفته و این از دلایلی است که در فضایی باز اجرا می رود.