شبکه آموزش امروز جزو شبکه‌های باکلاس تلویزیون است. اشتباه نکنید این اظهار نظر متعلق به محمدمهدی قاسمی مدیر شبکه آموزش یا یکی از برنامه‌سازان این شبکه نیست. حتی علی دارابی معاون سینما هم چنین اظهار نظری را انجام نداده است. این جملات از زبان رئیس رسانه ملی بیرون امده است و او اینچنین از شبکه‌ای تعریف کرده است که با یکسال قبلش به هیچ عنوان قابل مقایسه نیست.
این اظهار نظر ضرغامی را می‌توان از چندین وجه مورد توجه قرار داد. نخست اینکه چرا ضرغامی در بین اینهمه شبکه‌های ریز و درشت تلویزیونی، در یک مصاحبه نام شبکه آموزش را می‌آورد و اشاره می‌کند که:«کسی که کارهای فاخر و آموزشی می‌خواهد ببیند امروز شبکه آموزش واقعا یک شبکه دیدنی شده است».
شاید اگر با نگاهی بدبینانه به این اظهار نظر نگاه کنیم بتوان از آن به عنوان تلبیغ یک شبکه نوپای تلویزیونی توسط رئیس رسانه ملی یاد کرد اما شاید این جملات جنبه تلبیغاتی هم داشته باشند اما این همه ماجرا نیست. اینکه شبکه آموزش در چند سال گذشته و بخصوص یکسال اخیر تغییرات مثبت فراوانی داشته است بر هیچ کس پوشیده است و به دلیل همین تغییرات رویکردی نیز بارها برنامه‌های آن مورد تقدیر واقع شده است اما اصل قضیه تغییر نگرشی است که در بین مدیران این شبکه تلویزیونی شکل گرفته است.
شبکه آموزش سابقه‌ای بیش از ده سال دارد اما تقریبا همه بینندگان تلویزیونی خود را توانسته در یکی دو سال اخیر جذب کند آن هم با تولید برنامه‌هایی نظیر صبحی دیگر، رادیو هفت و مشاعره که امروز همه شبکه آموزش را به واسطه این برنامه‌ها می‌شناسند اما روی آنتن بردن آنها تفکری متفاوت لازم داشت که مسولان این شبکه با فاصله گرفتن از نگاه سنتی تخته سیاهی نسبت به مقوله آموزش موفق به انجام آن شده‌اند.
اینکه ضرغامی در یک گفت‌وگوی مطبوعاتی می‌گوید:« یکی از شبکه‌های زیبا،دیدنی و باکلاس شبکه آموزش است. خیلی وقت‌ها ما در خانه خودمان بچه‌ها کاملا روی شبکه آموزش متمرکز هستند. از موسیقی‌اش گرفته تا برنامه‌های آموزشی و گفت‌وگو محورش همگی دیدنی هستند.شبکه آموزش یکی از شبکه‌های بسیار خوب است». نشان می‌دهد شبکه آموزش در هدف‌گذاری نوین خود آنقدر موفق عمل کرده است که حتی خانواده رئیس رسانه ملی را نیز توانسته به عنوان ببینده‌های ثابت برنامه‌های خود جذب کند. حتی اگر این اظهار نظر جنبه‌های تبلیغاتی هم داشته باشد.
«بدانیم تا بمانیم» شعاری است که این روزها بارها و بارها در قالب یک وله تصویری بر روی صفحه شبکه آموزش سیما نقش می‌بندد. شبکه‌ای که به نظر می‌رسد در تقسیم وظایف بار محتوایی شبکه‌های سیما در دوره جدید خود وظیفه اطلاع‌رسانی آن هم به شیوه غیر مستقیم را بردوش می‌کشد و مدیران نیز به خوبی به اهمیت وظیفه محول شده بر دوش خود پی برده‌اند.
هرچند نباید منکر این شد که برنامه‌های هیچ شبکه تلویزیونی نمی‌تواند عاری از خطا و اشکال باشد اما همین که یک شبکه تلویزیونی برای بالا بردن سطح دانش و اهمیت آموزش برنامه‌هایی را در این زمینه در دست تولید و یا پخش دارد نشان می‌دهد که انگار با بازتعریف جدیدی در خصوص نگاه به مقوله آموزش در بین شبکه‌های رسانه ملی مواجه هستیم.
تنها کافیست نگاهی به برنامه‌هایی که در جدول پخش شبکه آموزش وجود دارد بیندازیم و آن وقت متوجه شویم که در حال حاضر تا چه حد شعار محوری این شبکه که همان «بدانیم تا بمانیم» است به صورت آرام و پیوسته در حال تحقق است و طبیعی است که در چنین شرایطی وقتی یک شبکه تلویزیونی در عرض یکسال اینچنین می‌تواند با تغییرات کوچک محتوایی بر بار آموزشی خود بیافزاید و در نتیجه مخاطبین خود را تقریبا دوبرابر کند،باید هم رئیس رسانه ملی به تمجید از آن بپردازد.
