مریم کاظمی بازیگر و کارگردان تئاتر درگفتگو با هنرنیوز از برگزاری کلاسهای آزاد بازیگری در چند ساله اخیر در محلههای مختلف تهران گفت: از نظر من برگزاری کلاسهای متفاوت برای علاقه مندان این حرفه که اتفاقا کم هم نیستند بسیار خوب است و مهمترین مزیت این کلاسها آن است که افراد با قابلیتهای خود رو به رو میشوند، فرادی که حس میکنند در این حرفه نابغه هستند با حضور در این کلاسها گاهی متوجه میشوند که آنچه که تصور میکردهاند اشتباه بوده و آنها تواناییهای لازم را ندارند.
وی ادامه داد: در این کلاسها تنها استعداد هنرجویان مطرح نیست و اینکه هنرجو چه اندازه میتواند در این حرفه دوام آورد نیز اهمیت دارد، البته هنرجویان با حضور در این کلاسها و یافتن استعدادهای خود باید با خود رو راست و صادق باشند، چرا که این کلاسها آنها را بازیگر نمیکند و تنها آنها را با فضای حاکم در این حوزه آشنا میکند و یک پیش زمینه به آنها میدهد.
کارگردان نمایشهای «رام کردن زن سرکش» و «به زیر پات نگاه کن» افزود: حضور در کلاسهای آزاد بازیگری به علاقه مندان شناخت کافی از استعدادهایشان را میدهد که این شناخت میتواند راهبرد خوبی باشد برای ادامه راه این هنرجویان و آنها را با این حرفه و مشکلات و مسائل آن آشنا میکند.
مریم کاظمی ضمن بیان آموزشهای لازم در این کلاسها، در خصوص کیفیت این آموزشها گفت: آموزشهای این کلاسها برای ورود هنرجویان به این حرفه کافی نیست، چرا که زمان آموزش نیز بسیار اندک است و در این زمان کوتاه نمیتوان همه موارد لازم را به هنرجویان اعلام کرد، در زمان کوتاه کلاسهای آزاد بازیگری امکان ارزیابی، امتحان، آزمون و خطا وجود ندارد و حتی در دانشگاههایی که تئاتر تدریس میشود آنگونه که باید همه موارد به دانشجویان انتقال نمییابد و در دانشگاهها نیز تنها شناخت اولیه را به دانشجویان میدهند و در حقیقت با حضور در دنیای حرفهای است که دانشجویان و هنرجویان تئاتر به واقعیتها، سختیها میرسند.
وی افزود: در کلاسهای آزاد بازیگری نیز به طور کلی اطلاعات اولیه به هنرجویان داده میشود و راههای موجود برای رسیدن به این حرفه را به هنرجو میدهند، البته صرف علاقه برای حضور در این کلاسها مطرح نیست و مداومت و استمرار نیز حرف اول را میزند.
این کارگردان و بازیگر تئاتر خاطرنشان کرد: معتقدم که افرادی که مدرس این گونه کلاسها هستند میتوانند به عنوان خروجی این کلاسها کاری را با حضور هنرجویان همین کلاسها در پایان ترم به روی صحنه ببرند، اما آدمی نیستم که هنرجویان کلاسهایم را به گروههای حرفهای معرفی کنم و این ضمانت را نیز به هیچ یک از هنرجویانم در هیچ دورهای نمیدهم، مگر اینکه کارگردانی با حضور در کلاسهایم از بازی هنرجویی خوشش آمده و خود او را برای بازی در نمایش خود انتخاب کند، گمان میکنم خروجی پایان ترم کلاس من میتواند به نوعی معرفی این هنرجویان به کارگردانان دیگر باشد.