به گزارش هنرنیوز، غار «پراو» در استان کرمانشاه را یکی از خطرناک ترین و وحشی ترین غارهای جهان می نامند چرا که بدنه و دیوار سنگی خشن داخل غار لباس غارنوردان را سریعا پاره می کند و به علت ارتفاع بالای این غار، برودت آن زیاد است. 

این غار در دوازده کیلومتری شمال‌شرق شهر کرمانشاه در میان کوه طاق بستان و کوه بیستون قرار دارد و تا۴۰ سال پیش بزرگترین غار عمودی دنیا بوده‌ و به همین علت لقب اورست غارهای جهان را به آن دادند این غار به عنوان دومین اثر طبیعی ملی کرمانشاه توسط سازمان حفاظت محیط زیست ایران به ثبت رسید. یکی از ویژگی‌های منحصر به فرد غار پراو وجود دهانه آن در ارتفاع سه‌هزار متری از سطح دریا است که این بالاترین سطح در بین تمام غارهای دنیاست.

پیمایش در غار پراو به حدی مشکل و خطرناک است که تاکنون ۵ نفر از غارنوردان ایرانی در این غار جان خود را از دست داده‌اند. سعید امینی از اعضای تیم اعزامی باشگاه آزادگان مشهد یک از این افراد بود. امیر احمدی و ویکتوریا کیانی‌راد نیز از اعضای تیم اعزامی باشگاه کوهنوردی دماوند بودند که اجساد آنها را نتوانستند از غار بیرون بیاورند و در جان‌پناه چاه شماره هجدهم در حفره‌ای گذاشته و درب آن را مسدود کردند.

خلیل عبد نکویی، کوهنورد و عکاس باسابقه همدانی هم در زیر چاه یازدهم جان خود را از دست داد. پدرام بوچانی نیز از اعضای یک گروه مستقل کوهنوردی از شهرستان دالاهو بود که در هنگام فرود از چاه شماره ۸، با پاره شدن طناب به پایین سقوط کرده و جان باخت.

اکنون تعدادی از غارنوردان ایرانی با وجود آگاهی از خطرناک بودن این غار و مشکلاتی که بر سر راه خواهند داشت، تصمیم گرفته اند از روز چهارم تا دوازدهم مهر ماه، در قالب گروه ۵۰ نفره، به این غار رفته و آن را از وجود هر گونه زباله ای پاک کنند. 

حشمت حیدریان، سرپرست این گروه و از پیشکسوتان غارنوردی اظهار می‌کند:« این غار اولین بار توسط غارنوردان انگلیسی در سال ۱۳۵۰ کشف شد و گروه به عمق ۷۵۰ متری غار دست یافت پس از آن گروهای زیادی به این غار رفتند و چاهها و حفره های دیگری را پیمایش کردند.»

وی با توضیح آن که سختی این پیمایش باعث شده است تا در برخی از اوقات طی این سالها، غارنوردان نتوانند از وسایل همراه خود مراقبت کنند، افزود: همچنین آنها در اثر حادثه ای، زباله و یا وسایلی را درون غار جا گذاشته اند به همین علت، اکنون وقتی غار نوردان از آن بازدید می کنند با انبوهی از زباله که احتمال دارد جمعا حدود ۳۰۰ کیلو باشد، مواجه می شوند. 

حیدریان گفت: بسیاری از این زباله ها، کیسه خواب، کپسول، کنسرو و یا وسایلی هستند، که ۳۰ تا ۴۰ سال درون غار مانده اند، بنابراین وقتی به آنها دست زده می شود، پودر می شوند و یا با هر حرکتی، بوی متعفن از آن بلند می شود. 

وی با اشاره به اینکه، درون غار هیچ نور و منفذی برای تجزیه و تحلیل زباله وجود ندارد گفت: بسیاری از زباله ها، ۲۵۰۰ سال طول می کشد تا در شرایط طبیعی تجزیه شوند اما وقتی این زباله درون غار باشد به دلیل نبود نور و هوا، هیچ وقت تجزیه نخواهند شد بنابراین می تواند روی محیط داخل غار و بدنه آن نیز تاثیر مخرب داشته باشد.

حیدریان بیان کرد: همه این عوامل باعث شده تا همزمان با روز جهانی پاکسازی غار که دوم مهر ماه است، عملیات پاکسازی یکی از مهمترین غارهای جهان را انجام دهیم.

تا کنون ۵۶ نفر از غارنوردان کشور در این برنامه ثبت نام کرده اند و به همراه تیم هدایت کننده در قالب گروههای ده نفره به داخل غار می روند تا زباله های غار یک هزار و ۴۵۴ متری را جمع آوری کرده و به کمک غارنوردان دیگر آن را خارج کنند.