ماندانا خرم- به گزارش هنرنیوز، با آغاز فصل تابستان و شروع تعطیلات صنعت گردشگری در سرتاسر جهان رنگ تازه ای به خود می‌گیرد . در این فصل به علت گرمی آب و هوا گردشگری «دریایی» و «ساحلی» به جرات می‌توان گفت بیش از هر گردشگری دیگری از پر رونق‌ترین و پر طرف دارترین گونه‌های گردشگری است. با محسن حاج سعید رییس سومین هیات مدیره انجمن صنفی راهنمایان یزد در این باره به گفت و گو نشستیم.


هنرنیوز: در مورد گردشگری دریایی چرا گردشگر برای مدتی راهی آب‌های عمیق می‌شود. این موضوع چه جذابیتی برای گردشگر دارد؟ 

با توجه به امکانات و رخداد‌های قرن بیست و یکم بسیاری از گردشگران بیشتر جاذبه‌های تاریخی جهان را دیده‌اند و بازدید از اماکن تاریخی دیگر برایشان جذابیت ندارد.این دسته از گردشگران به دنبال تجربه‌های تازه‌ای در زمینه گردشگری هستند از این رو گردشگری آبی می تواند یک گزینه خوب و جذاب برای جذب گردشگر باشد. درست است که در این سبک گردشگران برای مدت ۱۵ الی ۲۰ روز سوار کشتی بر فراز آب های عمیق به سفر مي‌روند اما آنقدر در درون کشتی‌ها تفریحات گوناگون وجود دارد که حوصله گردشگر سر نمی‌رود و برایش جذاب است.

هنرنیوز: پس در واقعه می توان گفت گردشگر در این سفر حس تازه ای را تجربه می کند؟ 

در درجه اول باید گفت کشتی‌ها در مسیری که در حرکت هستند نقاطی را برای توقف در نظر گرفته‌اند (جزایر مسکونی یا غیر مسکونی) که مسافران برای مدت یک روز در آنجا استراحت می‌کنند، به خرید می‌روند و از جاذبه های گوناگون آن شهر و یا جزیره استفاده می‌کنند. این گونه نیست که تمام مدت ۲۰روز را در کشتی باشند. در درجه دوم در مسیرهای طولانی پیش بینی‌های لازم را برای اینکه مسافران سفر خوبی را تجربه کنند، انجام داده‌اند. در بسیاری از این کشتی‌ها با توجه به شغل و موقعیت اجتماعی مسافران کنفرانس های گوناگونی برگزار می شود. بسیاری از این کشتی‌ها فراتر از یک هتل و مانند يك شهر كوچك هستند، بيش از ٢ هزار اتاق، یک یا دو استخر بزرگ، بيش از ٥ رستوران و كافي شاپ ، سالن سينما و تاتر و اپرا، زمين بازي بسكتبال و چند سالن ورزشي وجود دارد کلیه امکانات رفاهی تفریحی در آنجا موجود است، حتی گاهی در آنها مركز خريد ساخته اند.

هنرنیوز: رونق و میزان استقبال گردشگران از گردشگری «دریایی» جهان چگونه است؟

با توجه به تقاضاها بسیاری از کشورهایی که دارای نوار ساحلی هستند تمرکز خود را روی این شیوه گردشگری گذاشته اند و از این طریق کسب درآمد می‌کنند. به عنوان نمونه این سبک گردشگری طرفدار زیادی میان مردم آمریکای شمالی دارد و کشورهای آمریکای جنوبی تمام تلاش خود را برای توسعه گردشگری«دریایی» و جذب گردشگران از کشورهای آمریکای شمالی انجام می‌دهند تا از این راه کسب درآمد کنند.

آیا آماری داریم که بدانیم سالانه چه میزان از گردشگران ایرانی برای تجربه چنین گردشگری راهی کشورهای دیگر می شوند؟ 

آمار دقیقی در این زمینه نداریم اما همین که سالانه تعداد زیادی از ایرانیان راهی سواحل کشورهای همسایه مانند دبي و شهر آنتالیا می‌شوند، می‌توان به شکلی تخمین زد که گردشگری ساحلی و دریایی در میان ایرانیان طرفدار زیادی دارد زیرا بیشتر این گردشگران به جای بازدید از جاذبه‌های تاریخی به سراغ سواحلشان می‌روند. حتی بسیاری گردشگران ایرانی که از کشورهای مالزی و سنگاپور و تايلند دیدن می‌کنند در كنار استفاده از جاذبه های مشهور به تفريحات ساحلی و دريايی نيز می‌پردازند اما باز هم تاکید می کنم ما در این زمینه آمار موثقی نداریم.

هنرنیوز: پس می توان نتیجه گرفت با توسعه گردشگری ساحلی و دریایی در ایران می‌توانیم از این راه مسافران زیادی را جذب و کسب درآمد کنیم؟ 

قطعا ما اگر پتانسیل‌های خود را بشناسیم و سرمایه گذاری کنیم موفق خواهیم بود. همیشه کنباید از کشورهای دیگر کپی برداری کرد. می‌توانیم از تجربیات آنها استفاده کنیم اما باید پتانسیل‌های موجود در کشور خود را هم بشناسیم و برای استفاده از آنها دست به خلاقیت بزنیم. به بیان بهتر باید بومی سازی کنیم.به طور مثال همان مسیر بندر خرمشهر به چابهار که پیشتر در همین مصاحبه گفتم و بازدید از سکوهای نفتی در مسیر این دو بندر که می تواند برای گردشگران جذاب باشد. بازدید از سکوهای نفتی هیچ محدویتی ندارد و در کشور ما با چند نامه نگاری حل خواهد شد در مقابل هم یک تور خوب تعریف می‌شود که گردشگران زیادی را جذب می‌کند.

هنرنیوز:در نوار ساحلی جنوب کشورمان،خلیج فارس و دریای عمان پتانسیل‌های ما و جاذبه های ما نسبت به کشورهای همسایه چقدر است؟ 

وقتی به نوار ساحلی جنوب نگاه می‌کنیم درمی‌یابیم سهم ما از كشور‌های همسایه بیشتر است، در شمال هم چنین است.جدای اینکه در این نوار ساحلی ما جاذبه‌های طبیعی و فرهنگی زیادی داریم که کشورهای همسایه ما ندارند. مانند سرزمین‌های مرجانی قشم و یا قلعه پرتقالی‌ها در جزیره هرمز، جاذبه هاي طبيعي حد فاصل ميناب تا چابهار. کشورهای همسایه ما هیچ کدام این‌ها را ندارند به غیر از تپه های ماسه ای. من خودم هفته پیش قطر بودم در آنجا سعی می کنند تمام این جاذبه های مصنوعي را بسازند، با خريد اشيا قديمي از ايران و ديگر كشور‌هاي اسلامي يك موزه وزين راه اندازي كرده‌اند و یک نمونه كوچك از کلوت‌هایی که ما در شهداد کرمان را دارند و از همان برای جذب گردشگر استفاده می کنند در حالی که ما در ایران یک شهر از آن را داریم و در معرفي آن عاجزیم ، يك دنيا آثار تاريخي داريم و در حفظ آن درمانده و يك كتابخانه ايده گردشگري داريم ولي در عملي كردن آن ناتوانيم.

پس می توان گفت همان طور که کشورهای خلیج فارس از سهم نفتی و گازی خودشان در مقابل ما بیشترین استفاده را می کنند از سهم گردشگران هم همین استفاده را می کنند.
صد در صد همین گونه است.چون در این زمینه سرمایه گزاری نکرده ایم بیشتر گرشگرانی که می خواهند از آب های خلیج فارس استفاده کنند مقصد خود را دبی و یا قطر انتخاب می کنند.

و پرسش آخر،گردشگری دریایی چه میزان می تواند برای حفظ و پاکی دریاها و سواحل مفید باشند و تا چه اندازه باعث آلودگی آنها شود؟ 

بحث حفاظت و پاکیزگي محيط هاي طبيعي و تاريخي موضوعی است که در تمام زمینه های گردشگری مطرح است .زمانی که گردشگری وارد ساحل می شود هم رونق با خود به آن ساحل می آورد هم الودگی. البته ما بیشتر با گردشگر داخلی مشکل داریم تا گردشگر خارجي زیرا گرشگران ورودی بیشتر گردشگران فرهنگی هستند و حفظ و پاکی محیط زیست و همچنین بناهای داخلی کوشا هستند متاسفانه از آنجایی که فرهنگسازی های لازم صورت نگرفته با یک فقر فرهنگی مواجه هستیم.مقابله با اثرات ناشي از رشد توريسم كنترل نشده نيازمند شيوه هاي صحيح برنامه ريزي،طراحي و مديريت آثار تاريخي و طبيعي ايران است و همچنين در کنار فرهنگی سازی باید جریمه های سنگين هم در نظر گرفته شود تا محیط دریاهای ما با حضور گردشگر پاک بمانند.