به گزارش هنرنیوز؛ در حاشیه سی‌ام جشنواره بین المللی فیلم فجر با شمسی فضل الهی بازیگر « سلام برفرشتگان » به گفت و گو نشستیم.

هنرنیوز: فیلم « سلام برفرشتگان » را چگونه دیدید؟
خیلی از افراد عزیزانشان را از دست می‌دهند و زندگی‌شان تلخ شده و همه‌ دنبال آدم‌هایی می‌گردیم که این جور وقت‌ها به ما کمک کنند و از تلاش شان برای رهایی از این غم سخن بگویند. پیشنهاد می‌کنم این فیلم را به خاطر نوع نگاه شاد و درعین حال منطقی‌اش به مرگ ببینیم در کنار کودکانمان یک بار دیگر نوع نگاه جدیدی به مرگ را تجربه کنیم.
 
هنرنیوز: وضعیت سینمای کودکان را چگونه می بینید؟
اگر قرار بود وضعیت سینمای كودك بهتر شود، باید طی این سالها اتفاقات اساسی ای می افتاد. وقتی در سینمای ایران  فیلمنامه درست و حسابی نداریم، چطور می‌توانیم انتظار داشته باشیم این سینما تعریف شود، حرکت کند و پیش برود. . نیازهای کودکان فقط لباس و پوشاک و درس نیست. ما هیچ خوراک فرهنگی برای کودکانمان تهیه نکرده ایم. سینمای كودك و نوجوان در كشور نه مخاطب دارد نه رونق چون نمی‌دانیم و نمی‌شناسیم و نمی خواهیم بشناسیم که کودکان، نوجوانان و جوانان چه می‌خواهند. چرا فیلم‌های دهه ۶۰ کودکان فروش دارد اما فیلم کودکان دهه ۸۰ و ۹۰ فروش ندارد؟ اشکال کار کجاست؟ 

هنرنیوز: کار بعدی شما چیست؟
یک کار خوبی هست از آقای وحید نیكخواه آزاد که آن هم راجع به بچه‌ها است. نمی‌دانم پایان زندگیم کجا است، اما در این دوران کهنسالی خوشحالم از این که با بچه‌ها کار می‌کنم. این فیلم درباره فرزندخواندگی است که امیدوارم خوب باشد. 

هنرنیوز: به عنوان پیشکسوت عرصه بازیگری آیا فکر می‌کنید سینما به جایگاه پیشکسوتان پرداخته است؟
هیچ وقت نپرداختند. کارگردانان ما از بازیگرانی پیشکسوتی که برای آنها شهرت و کار پرفروش می‌آورند البته حمایت و استفاده کردند، اما برای ایجاد سناریو‌ها و قصه‌هایی که پیشکسوتان جای خوبی در آن داشته باشند، هیچ تلاشی نمی‌شود، چون پیرها هم مثل کودکان در سینمای ایران دیده نمی‌شوند. چند فیلم می‌شناسید که محوریت اصلی داستان کهنسالان باشند و قصه‌ای جذاب داشته باشد. داستان های کلیشه ای با نقش های کلیشه‌ای. این کلمه پیر، پیرها، پیرزن‌ها و پیرمردها باعث می‌شود کسی قصه‌ی فیلمش را چندان به خطر نیندازد تا از پیرها فیلم تهیه کند. در حالی که در جاهای دیگر دنیا این اتفاق می‌افتد. فیلم هم فروش خوبی دارد. این است که در سینمای ایران به ما نقش‌های خیلی کوچک و ضعیف می‌دهند. همیشه همین طور بوده است