تصور کنید شما تصویر یا تصاویر متحرکی را به مدت طولانی ببینید، خواهید دید آنچه مشاهده کردهاید، کاملاً در ذهن شما مانده است و به آسانی از یاد نمیبرید. در واقع با نگاه کردن به برخی از شبکههای رسانهای فارسی زبان و یا لوحهای فشرده ضبط شده آنها، بدون اینکه آگاهی داشته باشید، یک سری مسائل ذهنتان را تحت تاثیر قرار داده و شکل میدهد.
نکته عینی و بیرونی که پس از گذشت زمان به وضوح دیده میشود این است که خانواده نسبت به مسائلی که روزگاری تابو بود، کمتر واکنش نشان میدهد و امروز شبکههای ماهوارهای به وظیفهشان به خوبی عمل کرده و با برنامههای غیر اخلاقی ارزشهای خانواده را متزلزل کردهاند.
امروز دیگر افراد به روابط غیر مشروع، شرب خمر واکنش نشان نمیدهند، میتوان گفت این روابط در نظر مخاطبین شبکههای ماهواره و رسانههای عصر جدید عادی شده است. حیا زدایی مبحثی است که دستور العمل القای آن به مخاطبان، روی میز تهیه کنندگان برنامههای شبکههای ماهوارهای است، حال آنکه حیا جز بنیانهای دین مبین و شاکله احکام الهی است.
باید دانست محورهای اصلی فیلمها، آرامش ذهنی و فکری را از خانواده میگیرد و مانند آفتی درخت خانواده را از بین میبرد، همه افراد به خوبی میدانند، آرامش رکن مهم خانواده سالم است. پیامبر اکرم (ص) میفرمایند: «آرامش غنیمت است و ترک آن خسارت است.»
لازم است، افراد نسبت به رسانهای که آرامش خانوادهشان را از بین میبرد، آگاهی داشته باشند و آسیبهای آن را بشناسند. اگر فردی نسبت به استفاده از این رسانهها اصرار دارد باید بداند در قبال خود و خانوادهاش مسئول است و خسارتی که خانواده از جانب این رسانه متحمل میشود بر عهده او است.
بر طبق نظر اندیشمندان معاصر، آرامش مقولهای نیست که اگر از بین برود و خدشهای نسبت به آن وارد شود به راحتی جبران شود، حال آنکه برای رسیدن به آِرامش باید مسیر طولانی را طی کرد تا بتوان زندگی جدید و خوبی را شروع کرد.
پس باید توجه کنیم چه چیزی را از دست داده و به چه میخواهیم برسیم و مقصد نهایی کجاست؟ اگر انسان فارغ از بعد معنوی قضیه به بعد مادی آن بپردازد، خسارت و آسیبی که به خود و خانوادهاش زده است، به وضوح روشن است.
در روایات به محاسبه اعمال درست و نادرست توصیه شده است و هر عقل سلیمی آن را تأیید مینماید. اگر به آن اهتمام داشته باشیم، خسارتهای مادی و معنوی زندگی را درک خواهیم کرد. رسانهها هر روز بعد جدیدی از رفتار مخاطبان را هدف قرار میدهند این ما هستیم که باید تصمیم بگیریم به چه میزان میخواهیم خسارتهای انتخابمان پرداخت کنیم.