به گزارش هنرنیوز، فرشاد مؤمنی ـ اقتصاددان ـ در همایش توسعه‌ی پایدار گردشگری در سواحل خزر با طرح این پرسش که آیا کمبود منابع باعث توسعه نیافتگی ماست یا تنگنای اصلی تصمیمات و سیاست‌گذاری‌هاست، گفت: اگر از جنبه‌ی اجتماعی اقدامی نادرست ارزیابی شود، قطعا از نظر اقتصادی هم درست ارزیابی نمی‌شود، بنابراین باید سه سوءتفاهم بزرگ را در دستور كار قرار داد و در سطح ملی و منطقه‌یی بررسی كرد.نخست آن که در شرایط توسعه‌نیافتگی، رونق گردشگری رونق پایداری نیست و در راستای اهداف توسعه قرار نمی‌گیرد.بنابراین ابتدا باید سطح توسعه را ارتقا ببخشید.
وی خاطرنشان کرد: اگر شهروندان این مناطق احساس كنند، تهدید وجوه مختلف حیات جمعی آن‌ها از سوی كسانی است كه در سطوح زمانی خاصی از منابع آن‌ها بهره‌برداری می‌كنند، در این شرایط امكان ندارد گردشگری پا بگیرد. در واقع به شرطی می‌توان برای گردشگری برنامه‌ریزی داشت كه آن برنامه بر بازی برد- برد مبتنی باشد.و برنامه ریزی برد – برد مبتنی بر ارتقا سطح بهره‌وری منطقه است.
این اقتصاددان با در ادامه به منطق هزینه ـ فرصت اشاره کرد و افزود: خیلی‌ها در كشور از گردشگری می‌ترسند مبادا كه هویت اجتماعی را به خطر بیاندازد. اما همه‌ی آسیب‌های اجتماعی كه از تأثیرات گردشگری برشمرده شد، در شرایطی است كه برنامه‌ریزی توسعه‌یی و منطقه‌یی در سطح ملی به طور جدی در دستور كار قرار نگیرد.
وی تشریح کرد: آیا مسایلی که در مورد سن ازدواج ، اعتیاد، میزان طلاق یا تخریب محیط زیست و... مطرح می‌شود محصول یک اراده ملی برای توسعه گردشگری است؟ قطعاً این طور نیست.بنابراین باید به رابطه موفقیت گردشگری و سطح توسعه به عنوان پدیده‌ای که با همه وجوه نظام حیات جمعی مربوط می‌شود، نگاه کرد.
مومنی درباره سوء تفاهم دوم گفت: مرتبا اعلام می‌شود كه چه فرصت‌هایی از توسعه‌ی گردشگری مثل شغل و درآمدزایی به‌وجود می‌آید، ولی كمتر گفته می‌شود كه گردشگری در زمره‌ی سرمایه‌برترین رشته‌ فعالیت‌های اقتصادی شناخته‌شده‌ی دنیاست.همین که می‌گوییم در گردشگری ازدحام جمعیت، تخریب محیط زیست، ناامنی اجتماعی و... نباشد یعنی نیاز به سرمایه‌گذاری‌های بسیار عظیم نرم افزاری و سخت افزاری است.
وی با اشاره به سخنان فاضلی درباره تغییر کاربری، ازبین رفتن زمین‌های کشاورزی و خسارات آن گفت: محاسبات براساس منطق توسعه‌ی پایدار در ژاپن نشان می‌دهد، حفظ اراضی كشت برنج ولو این‌كه قیمت تمام‌شده‌ی آن هفت برابر بالاتر از قیمت‌ وارداتی و جنسی بی‌كیفیت باشد، توجیه اقتصادی دارد. درباره‌ی این موضوع فكر كنید و باید با حساب‌داری ملاحظات زیست‌محیطی و اجتماعی را در هزینه‌ها در نظر بگیرید.
مؤمنی متذکر شد: لازم است در هر برنامه‌ریزی توسعه‌یی منطقه‌یی چه در سطح كلان و چه در زیربخش‌ها به دو سؤال كاربردی پاسخ دهید، نخست آن‌كه انتخاب‌های مربوط در تشخص منطقه‌ای در تعیین راهبرد‌ها چیست و دوم این‌كه انتخاب‌های مربوط به ادغام ملی، یعنی داد و ستد‌های ملی و منطقه‌یی چطور باید باشد.