مجید قیصری نویسنده و پژوهشگر ادبیات معتقد است حفظ میراث ملی ادبی ایران نمی تواند تنها از جانب نویسندگان باشد بلکه باید مخاطبین و مردم هم پس از شناخت جایگاه عظیم ادبیات کهن در پاسداشت آن بکوشند. 

قیصری در گفتگو با خبرنگار گروه کتاب و ادبیات هنرنیوز در پاسخ به این پرسش که « آیا از ظرفیت های ادبیات شفاهی در ادبیات داستانی امروز به حد کفایت استفاده شده است؟» با اشاره به آثار بزرگ ادبیات فارسی اظهار داشت: با نگاهی به کتاب های ارزشمند زبان و ادب فارسی همچون شاهنامه می بینید که فردوسی بنای کار خود را بر اساس ادبیات شفاهی قرار داده است چندانکه پیرانی هستند که فردوسی از آنها یاد می کند و این نشان می دهد، فردوسی برای جمع آوری و سامان دادن به اثر سترگش از منابع

مکتوب و داستان ها و روایات شفاهی که در دست داشته استفاده نموده است. 

وی در خصوص فعالیت هایی که از جانب نویسندگان و شاعران در راستای حفظ مواریث ادبی ملی صورت می گیرد گفت: در این سالها از جانب نویسندگان، نمایشنامه و فیلم نامه نویسان و شاعران تلاش هایی صورت گرفته است لیکن کشش و تقاضا در حوزه ادبیات ملی باید از جانب مخاطب هم باشد. 

قیصری با بیان این مطلب افزود: به واقع تلاش نویسندگان و پژوهشگران و علاقه مندی مخاطب لازم و ملزوم هم هستند ولی متاسفانه مردم مشتاق این میراث شفاهی یا ادبی مکتوب نیستند و این مسئله خود بیانگر این است که این بده بستان فرهنگی دچار نقیصه است و به همین علت رابطه خوبی بین آنها برقرار نشده است. 

وی یکی از دلایل این معضل را مشکلات اقتصادی دانست و گفت: به طور کلی امروز، فرهنگ دغدغه اصلی مردم نیست لذا هنرمند هرچه قدر تلاش بکند عملا تلاشی یک تنه است که بعد از گذشت سالیانی چند از مرگ آن نویسنده یا شاعر جایگاه اثرش شناخته می شود. 

قیصری در خاتمه با اشاره به برخی آثاری که در آنها تلاش هنرمند بر خفظ میراث ادبی کهن بوده است گفت: در حوزه داستان هوشنگ گلشیری با داستان «معصوم ها»، بیضایی با نمایشنامه و فیلم نامه هایی چون «تاریخ سری سلطان در آبسکون»، «سهراب کشی»، «سیاوش کشی»، در حوزه شعر همینطور کارهایی انجام شده است لیکن تا زمانی که دغدغه اصلی مردم فرهنگ نباشد و اینکه میراث ملی خود را به چشم و گوش نشنوند و نخوانند این تلاش ها به جایی نمی رسد.