بالاخره در ابلاغی از سوی سیدمهدی خاموشی رئیس سازمان تبلیغات اسلامی حکم دوره دوم ریاست محسن مومنی شریف بر حوزه هنری ابلاغ شد. این حکم انشالله که بتواند برخی از فعالیت‌های روی زمین مانده حوزه هنری را دوباره احیا کند.
پیش از این محسن مومنی شریف روز سه‌شنبه ۲۱ اردیبهشت سال ۸۹ با ابلاغ حکمی از سوی رئیس سازمان تبلیغات اسلامی ریاست حوزه هنری را بر عهده گرفته بود و پس از آن تغییر و تحولاتی در حوزه هنری رخ داد که طبیعی است؛ پس از تغییر هر مدیری در این بخش و بر پایه نگاه ارتقایی او روی دهد.
اما روز گذشته هفتم تیرماه ۹۳ یک بار دیگر مومنی شریف در پست خود ابقا شد و متولی‌گری بخش اعظمی از فرهنگ و هنر کشور را بر دوش گرفت.
در مراسم ابلاغ حکم دوره دوم، حجت الاسلام والمسلمین سید مهدی خاموشی رئیس سازمان تبلیغات اسلامی با تاکید بر «چابک سازی» سیستم حوزه هنری برای ارائه خروجی درست، عنوان کرد: «اگر سیستمی آگاه باشد می‌تواند به هدف خودش نزدیک شود؛ اما وقتی زمین گیر باشد و نتواند حرکت کند این سیستم فربه می‌شود و قدرت حرکت را از دست می‌دهد».
در این بخش دو نکته بسیار مورد تاکید رئیس محترم سازمان تبلیغات اسلامی قرار گرفت؛ اول «چابک سازی» و دوم «آگاه بودن سیستم» حالا در بخشهای مختلف حوزه هنری این اتفاقِ «چابک سازی» و «آگاه بودن سیستم» انشالله وجود دارد؛ اما مدتی است در بخش موسیقی حوزه هنری اتفاقاتی افتاده که چندان با این موضوع و البته موضوعی که مقام معظم رهبری در مساله «سیاست‌های کلی نظام اداری» ابلاغ فرمودند و در آن «تاکید بر چابک سازی، متناسب سازی و منطقی ساختن تشکیلات نظام اداری در جهت تحقق اهداف چشم انداز داشته‌اند» چندان متناسب نیست و حتی مغایر است.
موضوع را می‌شود اینگونه توضیح داد که تیرماه سال ۹۱ رضا مهدوی از سمت خود استعفا کرد و مهرماه‌‌ همان سال پیروز ارجمند مدیر مرکز موسیقی شد. از مهرماه ۹۱ تا اسفند ماه سال ۹۳ و برپایه قراردادی؛ ارجمند مدیر مرکز موسیقی شد؛ در حکم او تاکید شده بود که ایشان «بنا به پیشنهاد معاون محترم هنری» مدیر این مرکز می‌شود و البته در بخش‌های دیگر حکم هم آمده بود که «مرکز موسیقی حوزه هنری اعتبار خود را از انقلاب اسلامی و پایبندی به هنری می‌گیرد که بنا به فرمایش حضرت امام راحل، بیان کننده درد‌ها و ترسیم‌کننده آرمان‌های مردم مسلمان و انقلابی ایران بوده‌است. موسیقی انقلاب اسلامی، نقطه تلاقی محتوای عمیق و حکیمانه و بیدارکننده با نوای داوودی و اعجاز آمیز و غفلت زداست که عزم حرکت و رشد و تعالی را در مخاطبان خویش فراهم می‌آورد. انتظار می‌رود با توجه ویژه به ظرفیت‌های موسیقی ایرانی و در چارچوب فقه پیشرو شیعه، و نیز ابتنای برنامه‌ها بر آرای صاحب نظران برجسته موسیقی کشور، راه‌گشای مسیری نو در موسیقی ارجمند ایرانی باشید».
حالا موضوع اینجاست که مرکزی (مرکز موسیقی حوزه هنری) که در این حکم هم اینقدر روی آن تاکید وجود دارد و آمده است که «موسیقی انقلاب اسلامی، نقطه تلاقی محتوای عمیق و حکیمانه و بیدارکننده با نوای داوودی و اعجاز آمیز و غفلت زداست» و البته باید در آن «چابک سازی» در فعالیت‌ها هم در صدر امور قرار گیرد؛ چطور ممکن است که حدود ۴ ماه بدون متولی باشد؛ چطور این سیستم، «سیستم آگاهی» است که یکی از مهم‌ترین بخش‌هایش بدون متولی است؟! یعنی در میان افراد متعهد، ولایی و آگاه به موضوعات موسیقی یکی نمی‌تواند حتی با حکم سرپرست در مدیریت مرکز موسیقی قرار گیرد؟ چرا باید مدیر دفتر موسیقی وزارت ارشاد بر مبنای شنیده های موثق هنوز متولی انتشار برخی از آلبوم‌های حوزه هنری باشد که در دوره خودش (از سال ۹۱ تا ۹۳) توسط خود او مجوز گرفته و و امروز و به مرور دارد وارد بازار نشر می‌شود.
امروز که مرکز موسیقی حوزه هنری بدون مدیر مانده چه اتفاقاتی در این بخش در حال رخ دادن است؟ بر اساس اخبار موجود امروز وزارت ارشاد و حوزه هنری به عنوان دو متولی اصلی موسیقی در کشور یکی توسط پیروز ارجمند اداره و دیگری دارد توسط او فعالیت اجرایی کرده و تولید آلبومش پیش می‌رود. اگر به تاریخ انتشار آلبوم‌ها دقت کنید در خواهید یافت که مدیر دفتر موسیقی وزارت ارشاد، همزمان هم در دفتر موسیقی است و هم دارد کارهای زمین مانده در مرکز موسیقی وزارت ارشاد را انجام می‌دهند. این کار اگرچه ممکن است به عنوان کاری جهادی تعبیر شود اما اهالی فن می دانند که نمی شود مدیر متمرکز در سیستم سیاستگذاری باشد و از طرفی دیگر با این حجم آلبوم تولید کند. این یعنی تمرکز کار وزارت ارشاد کمتر شده و بیشتر تمرکز بر روی تولید آلبوم درحوزه هنری است. در حالی که موضوع سیاستگذاری طبیعتاً بسیار مهم‌تر است (از یک منظر کلی) از اینکه مدیری وارد تولید آلبوم شود.
از طرف دیگر در صحبت‌های رئیس حوزه هنری در مراسم ابلاغ بر این نکته تاکید شده بود که: «در کانون قرار گرفتن جبهه فرهنگ و هنر انقلاب اسلامی در تولید و تدوین و تعامل و ترویج و تبیین آثار هنری، جریان سازی در فضای بین‌المللی و حضور موثر منطقه‌ای و بین‌المللی از مهم‌ترین رویکردهای حوزه هنری در این دوره جدید بوده است».
باید از رئیس محترم حوزه هنری پرسید چگونه با توجه به اینکه یکی از زیر مجموعه‌های شما ۴ ماه بدون مدیر است این کارهای مهم را می‌خواهید انجام دهید؟ چطور ممکن است اعتقاد داشته باشیم که باید «جبهه فرهنگ و هنر انقلاب اسلامی» بیش از هر زمان دیگری بالندگی داشته باشد و ترفیع یابد اما برای آن از انتخاب مدیر کوتاهی کنیم. چگونه ممکن است بخواهیم «حضور موثر منطقه‌ای و بین‌المللی» داشته باشیم آنوقت نتوانیم برای یک بخش از حوزه فعالیتمان مدیر شایسته انتخاب کنیم.
امید است امروز که مومنی شریف در پست خود ابقا شده است تدبیری هم برای مدیریت مرکز موسیقی حوزه هنری بیاندیشد.
صادق احمدی