جلسه نقد و بررسی فیلم سینمایی «تابستان طولانی» با حضور علی خزاعی فر نویسنده و کارگردان، سیاوش حقیقی تهیه کننده، داوود رحمانی مدیر فیلمبرداری، حسین طاهری و امیرحسین رفیعی بازیگران این فیلم سینمایی برگزار شد.
در ابتدای این جلسه علی خزاعی فر گفت: تاکنون سه تله فیلم برای صدا و سیمای خراسان رضوی تولید کرده ام و حدود ۳ سال است که وارد حوزه سینما شده ام، «تابستان طولانی» نیز تولید صدا و سیما استان خراسان رضوی است، صدا و سیمای خراسان رضوی در دوره های اخیر تصمیم به توسعه کار خود از تولید تله فیلم به فیلم سینمایی گرفته است که این اتفاقی خوشایند است.
وی ادامه داد: عوامل «تابستان طولانی» همه اهل خراسان رضوی هستند و لهجه مشهدی که در کار وجود دارد باعث می شود تا فیلم برای مخاطب جذاب تر شود البته به علت اینکه در این کار تاکید بسیاری بر این داشتم که «تابستان طولانی» شبیه به یک شعر روستایی است با وسواس زیاد قاب ها را برای فیلمبرداری انتخاب می کردم.
این کارگردان در خصوص تکنیک فیلمبرداری این فیلم اظهار داشت: پلات های «تابستان طولانی» کنش محور نیست درحقیقت شرح زندگی است و پلات ها به دنبال هم به خلق این اثر رسید و تنها اتفاق مدرنی که در این فیلم سینمایی به چشم می خورد شیوه بیان است.
علی خزاعی فر تاکید داشت: «تابستان طولانی» بخشی از خاطرات من است و قرار نیست که همه مخاطبان آن از تماشای آن لذت ببرند و با آن ارتباط برقرار کنند، می توان این فیلم را به نوعی شخصی دانست البته این فیلم نزدیکترین خواسته میان ما و صدا و سیمای خراسان رضوی بوده است.
وی در مورد عدم استفاده از بازیگران چهره سینما در این فیلم سینمایی گفت: گاهی برخی فیلم ها انتخاب بازیگر را به کارگردان تحمیل می کنند. به نظرم کمی مضحک است که از بازیگر چهره بازی گرفته شود و صدایش دوبله شود، تا زمانی که لازم بدانم لهجه را به چهره ترجیح می دهم.
در ادامه این نشست سیاوش حقیقی تهیه کننده این فیلم سینمایی گفت: ایده اصلی و اولیه این فیلم از صحبت مقام معظم رهبری گرفته شد که روزی در سخنانشان به روستایی اشاره کردند که تمام مردان آن برای دفاع از این کشور به جنگ با عراق رفتند که بعد از تحقیقات لازم کار را آغاز کردیم.
وی در مورد بازیگران فیلم سینمایی «تابستان طولانی» افزود: بازیگران این فیلم همه از بازیگران تئاتر استان خراسان رضوی بوده است و از بازیگران چهره سینما در این کار بهره ای نبرده ایم اما متاسفانه سینمای ایران به دنبال چهره است در حالی که چهره آن چیزی نیست که ما تعریف می کنیم و خوشبختانه ما در این کار به دنبال چهره نبوده ایم.