جشنواره بسیت و چهارم در همدان برگزار شده‌است. این اعلان بر خلاف اعلان دوره بیست و سوم؛ به شکل مشخص، برای مخاطب کودک طراحی شده‌است. این اعلان از نظر رنگ به وضوح کودکانه و شاداب است و از نظر می‌رسد. رنگ های به کار رفته در آن اغلب رنگ‌های خالص‌اند و در صورت استفاده از رنگ خاکستری، این رنگ محتاطانه به کار رفته تا صدمه‌ای به رنگ اصلی وارد نیاورد. 

در این تصویر با سه پیکره مواجه هستیم. دو نفر مشتمل بر یک دختربچه و یک پسر که در بالای کادر در حال پرواز هستند و دوم، دختر بچه‌ای که درست در پایین پای پسر در حال پرواز نمایانده شده است. 

یکی از این کودکان در دست خود یک حلقه فیلم دارد که بر آن تصاویر یک فیلم ثبت شده‌است. همه این کودکان بال دارند. بال‌هایی به شکل بال پروانه که هم‌چون نگاتیو، دارای سوراخ‌های پی در پی و مستطیل شکل است. روی این بال ها نقوچ پیچک مانندی تصویر شده، که نمی توان جایگیری آن ها را چندان درست و منطقی دانست. در واقع حضور این نقش ها هیچ کمکی به بهبود تصویر نکرده است. 

پشت دو پیکره بزرگ‌تر، یک خورشید نسبتا بزرگ کشیده شده است که از حلقه ای نسبتا ضخیم تشکیل شده‌است. دور تا دور آن را تزئینی پیچش مانند فراگرفته که به نظر می‌رسد ملهم از نقاشی کودکان است. 

بر لبه لبای این دو کودک هم تزئیناتی دیده می‌شود. حتی دختر بچه کوچکی که زیر پای پسر تصویر شده است؛لباسی طرح دار پوشیده است.زمینه تصویر درست جایی که دو شخصیت بزرگ تر نمایانده شده‌اند؛ پر از گلهاییست که مقداری شلوق و پر تزئین است. 

در حاشیه سمت راست و چپ پوستر، چند مستطیلل به دنبال یکدیگر نمایانده شده‌است. به نظر می رسد نبود آن ها خللی به فهم موضوع نمی کرد. در واقع این اعلان دچار زیاده گویی است. تزئین ها در آن بیش از دوره های قبل است.به نظر می‌رسد این اعلان بی دلیل تا این حد شلوغ است. چراکه در صورت کم کردن تزئین ها باز هم می شد معنای آن را دریافت. این شلوغی و تراکم عناصر معنای خاصی را به ذهن متبادر نمی کند و کمی زیاده گویی به نظر می‌رسد. به عنوان مثال؛ حضور یا عدم حضور کودکی که در پایین تصویر کشیده شده است؛ چندان تفاوتی ندارد.در مورد گل های متعددی نیز که در تصویر هست، می توان این نظر را ارائه کرد. در واقع در یک پوستر، رسالت اصلی خبر رسانیست و گاه خبر رسانی با زیاده گویی دچار اختلال می‌شود. 

نوشته های این اعلان با خظی متفاوت از دوره های قبل نوشته شده است. قلم نوشتاری این اعلان شباهت هایی به خط کودکان دارد و ازین رو قابل توجیه است. از سوی دیگر ترکیب و تنوع نوشتار در این پوستر، فضایی شاد ایجاد کرده است که اگر زمینه تصویر اندکی خلوت تر بود؛ به عنصری جذاب بدل می‌شد. می‌توان این گونه نتیجه گرفت که در بسیاری از مواقع دانستن میزان شلوغی یا خلوتی تصویر، ارزش اثر هنری به شمار می‌رود. در واقع می توان گفت ارزش هنرمند آن جایی از دیگران متمایز می‌شود که بداند اثرش را چه وقت به پایان برساند و از آن دست بکشد. نکته ای که طراح این پوستر از آن غافل شده و در واقع تصویرش را آنقدر ادامه داده است که از ارزش بصری آن کاسته شده است. 

در پایین ترین قسمت پوستر، تصویری از آرامگاه بوعلی سینا و دو درخت دیده می‌شود که به نظر جایگاه متناسبی در کادر تصویر یافته و در مکان مناسبی تصویر شده. 

در هر حال آن چه درباره این پوستر باید گفت؛ این است که تصاویر آن قدر متنوع و پر زینت هستند، که نمی توان موضوع اصلی را از لا به لای آن به راحتی یافت!

مینا عبدی