مجسمه ساز معاصر در گفتگو با هنرنیوز؛
موضوع مجسمه‌های ایرانی با مواد آن متناسب نیست
منصور آذری ضمن بیان این مطلب که هنر مجسمه‌سازی ایران بیش از یک قرن نیست که با هنر جهان در ارتباط است
گفت: تطبیق مصالح ساخت با فضای ذهنی اثر همان نقطه حساس و اثرگذار در نحوه ارائه ایده است.
تاريخ : جمعه ۲۷ آبان ۱۳۹۰ ساعت ۱۵:۵۴
آذری درباره روند مجسمه‌سازی امروز ایران این‌گونه توضیح داد: آن‌گونه که پیداست؛ روند مجسمه‌سازی معاصر ایران رو به پیشرفت است و آن‌چه در دانشگاه‌ها و جامعه هنری ایران به وضوح پیداست؛ ارتباط هنری ایران با جهان است. ذهنیت هنرمندان نسبت به هنر به معنای جهانی از اثرگذارترین بخش‌های هنر ایران است. هنر مجسمه‌سازی ایران بیش از یک قرن نیست که با هنر جهان در ارتباط است. این امر یک موج ناگهانی را وارد هنر ایران کرده‌است. سیر هنر ایران از سنت به مدرنیته؛ و از فیگوراتیو به مفهوم با سرعت اتفاق افتاد.
او در خصوص اصلی ترین مشکلات مجسمه‌سازی ایران گفت: آثار خلق شده در سال‌های اخیر یک مشکل اساسی را به وضوح به نمایش می‌گذارند و آن عدم یکنواختی و تناسب در متریال و موضوع اثر است. تطبیق مصالح ساخت با فضای ذهنی اثر همان نقطه حساس و اثرگذار در نحوه ارائه ایده است. مشکل دیگر نشناختن حیطه فعالیت توسط هنرمند است. به عنوان مثال هنرمند مجسمه ساز حق دارد حجم را در هنر مفهومی تعریف کند. این تلفیق، باید به همراه جسمیت فرم و فضا باشد. تعیین این حیطه و نشان دادن آن به دانشجو می‌تواند در تغییر این مسیر راهگشا باشد.
او در ادامه سخنان خود در خصوص هنرمندان نیز این‌گونه بیان کرد: نمی‌توانیم مانند صد سال قبل بر این تصور قانع باشیم که تنها باید هنرمند در کارگاه خود کار کند. ارتباط با دنیای خارج یکی از لوازم ضروری هنر در دنیای امروز است. هنرمند باید از اتفاقات روز دنیا باخبر باشد. و به باور من این آشنایی برای هنرمند تیزهوش ایرانی به صورتی شگفت انگیز، راهگشاست. هنرمندان ایرانی در ارتقای اثر خویش توانمندی کافی دارند. آگاهی از وقایع روز به آنان کمک می‌کند تا به سرعت هنر خویش را با جهان خارج تطبیق دهند. پس آشنایی با این رویدادها برای هنرمندان ایران بسیار راهگشاست. انزوا در جهان امروزِهنر بی معناست.
آذری در خصوص ضعف هنر مجسمه سازی گفت: اضافه کرد:سال‌ها پیش یکی از دوستانم در خلال سخنانش اظهار کرد: دانشگاه محیط اغنا کننده‌ای نیست. به باور من سخن او تا حدی درست و به جا بود. هنرمند امروز دیگر به دانشگاه محدود نیست. سهولت آگاهی از اتفاقات هنری شاهدی بارز بر این امر است. حتی آگاهی از سمپوزیوم های جهانی به سادگی امکان‌پذیر است. کسب اطلاعات به سادگی امکان‌پذیر است. مهم خواستن است و توانستن حاصل همین اراده است.
او از ناآشنایی با زبان های خارجی به عنوان ضعف هنرمندان یاد کرد و افزود: آموختن زبان بین‌المللی کار پیچیده‌ای نیست. به روز کردن توانمندی‌ها در به روز شدن هنر ما نقش عمده‌ای دارد. گرچه این امر به ساختار آموزش زبان انگلیسی در ایران مرتبط است اما این موضوع نباید مانع پیشرفت یک هنرمند در زمینه یادگیری باشد. زبان ابزار آگاهی یک هنرمند است. می‌توان گفت هیچ مانعی برای دانستن وجود ندارد. برای هنرمندی که حرفه خود را با ارزش میداند؛ در جهان معاصر همه چیز محیا است.
ایشان در خصوص نقش دانشگاه در تربیت دانشجویان و زمینه‌سازی برای آینده هنرمندان گفت: در زیرساخت های آموزشی مشکلی اساسی وجود دارد که می‌توان آن را به دو مورد اصلی تقسیم کرد: مورد اول سیستم آموزشی در دانشگاه‌هاست. آموزش در دانشگاه به نحوی نیست که یک متخصص تربیت شود. مسئله دوم این است که ما در دانشگاه‌ها به صورتی انفعالی عمل می‌کنیم. دانشجو همواره استاد را موظف میداند تا تمامی مباحث را مطرح کند؛ در صورتی که نباید تصور کرد همه مضامین باید از سوی استاد آموخته شود. بسیاری از موضوعات باید توسط دانشجو طلب شود، تا استاد آن‌را آموزش دهد.
او ادامه داد:در واقع دانشجو، دانشگاه را محیطی تصور می‌کند؛ که موظف است دانشجو را به صاحب فن بدل کند. دانشگاه امروزه قیفی وارونه است که ورود به آن سخت و خروج از آن راحت است. گرچه این امور به ساختار آموزشی باز می‌گردد اما می توان گفت: دانشجو نباید یک بُعدی باشد.
او در خصوص انجمن های تخصصی و محدودیت‌های آن‌ها گفت: انجمن‌های تخصصی در رابطه با بسیاری از مسائل دچار مشکل هستند. هیچ‌کدام از مسئولین انجمن‌های تخصصی هنر از مزایای مالی برخوردار نیستند. در واقع تعریفی برای حقوق آن‌ها وجود ندارد و این خود مشکلات بسیاری را ایجاد می‌کند. در این صورت نمی‌توان انتظار زیادی از آن‌ها داشت. در بسیاری از نقاط جهان هنرمندان از مزایای مالی برخوردار هستند و این امر در افزایش راندمان کاری آن‌ها موثر است. یک انجمن عام‌المنفعه که طبق قانون از مزایایی برخوردار نیست؛ نمی‌تواند از انگیزه چندانی برای فعالیت برخوردار باشد. ایجاد ساختاری درست برای فعالیت انجمن های هنری لازم به نظر می‌رسد.
ایشان ادامه داد: انجمنی که از منابع مالی کافی برخوردار باشد به راحتی در حوزه تخصصی خود از پیشرفت برخوردار خواهد بود. اطلاع رسانی درست و مستمر، آموزش مطلوب به متقاضیان فن و برنامه‌های مختلف جشنواره‌ای در سطح ملی و جهانی از فواید قطعی این اتفاق است.
گفتگو: فاطمه عبدی مراد
