حدود یکسال از دوره سی ام جشنواره می گذرد؛ دوره ای که درباره چیدمان و فضای محیطی سالن همایش های برج میلاد تدابیر ویژه ای اندیشیده شد و امسال هم، همچمون سال گذشته این تدارکات چیدمانی، هارمونی خاصی در محیط ایجاد می کرد که البته در پاره ای موارد و در ساعات ازدحام محوطه، گاه دست و پا گیر می شد، اما آنچه به محوطه بیرونی سالن همایش ها جدای از پرچم های به اهتزاز درآمده سی و یکمین دوره جشنواره فیلم فجر خودنمایی می کند و جلوه ای ویژه می دهد حضور تندیس های بزرگ و فلزی سیمرغ جشنواره در بین مسیر سلف و آسانسور تا در وروری سالن است که طرح ویژه آن سبب می شود تا خیلی ها دوست داشته باشند با آن عکس بگیرند. 

امسال اهالی رسانه پس از ورود به مجموعه سالن همایش ها، ناگزیر باید یک ساعتی را به دنبال غرفه های استقرار تیم خبری شان از طبقه همکف تا روابط عومی در طبقه b۲ تردد می کردند تا بدانند بالاخره تکلیف محل استقرارشان در این ده روز چیست و در نهایت تیم های خبری هرکدام هرجا که دوست داشتند سکنی گزیدند، بگذریم از مشکلات انترنت و وصل رایانه های شخصی به نت که همیشه در روز نخست همه جشنواره ها اهالی رسانه را جان به سر می کند. 

نکته قابل توجه در این میان ژتون های پذیرایی میان وعده بود که در دوره های اخیر جشنواره نظیر آن کمتر دیده شده بود؛ سال های قبل همیشه در ساعتی مشخص چای و شیرینی به تعداد زیاد در دو سوی غربی

و شرقی سالن همایش ها بین میهمانان توزیع می شد لیکن امسال میهمانان برای دریافت بسته های میان وعده باید نخست در صف طویل دریافت ژتون و سپس صف دریافت بسته می ایستادند و در نهایت عطای این میان وعده را به لقایش می بخشیدند. 

از آن گذشته در سالن همایش ها هیچ گونه ابزار آب رسانی به میهمانان تشنه لب و اهالی رسانه وجود ندارد و لاجرم برای قدری آب نوشیدنی باید در صف دیگری که صف خرید آب معدنی در بوفه مرکزی سالن همایش هاست ایستاد. 

صفوف طولانی دریافت غذا مخصوصا در ساعات شب، خود معضل دیگریست که خصوصا در شب نخست جشنواره با توجه به هوای سرد و بارانی محوطه و در نهایت پیدا نکردن جایی برای صرف غذا در داخل سلف زمان قابل ملاحظه ای را از اهالی رسانه گرفت. 

لیکن نکات مثبت جشنواره هم اندک نیست، از جمله جدول زمانبندی اکران فیلم ها با توجه به ساعات نشست های رسانه ای که در روز نخست تداخلی نداشت و مقبول اهالی رسانه بود. 

نشست های رسانه ای نیز همچون دوره های اخیر، در سالن سعدی مرکز همایش های برج میلاد برگزار می شود که در روز نخست از حضور محمود گبرلو خبری نبود و به جای او محمدرضا شهیدی فرد اجرای جلسات رسانه ای را بر عهده داشت. 

نکته جالب ماجرا جدل های لفظی شهیدی فرد با عکاسانی است که از واپسین لحظات آغاز نشست تا دقایق پایانی به عکاسی مشغولند و مانع از ارتباط بصری بین عوامل یک فیلم و اهالی رسانه می شوند؛ تا جاییکه شهدی فرد مجبور می شود در یکی از نشست ها از احترام متقابل بین عکاسان و حاضرین در نشست بگوید و عبارات« شما عکاسان رعایت احترام متقابل را باید کم کم یاد بگیرید» یا «عکاسان به ما قول داده اند اذیت نکنند اما انگار یادشان رفته» و در نهایت «قربان قد و بالای شما عکاس ها بگذارید ما پشت سری هایتان را ببینیم» را بکار بگیرد؛ حال باید دید عاقبت سر و کله زدن های شهیدی فرد با عکاسان تا آخرین روز جشنواره به کجا می سد! 


مریم خاکیان