پوستر نهمین جشنواره فیلم فجر از این حیث نوعی نوآوری به حساب می‌آید. اگرچه این پوستر نقشمایه های آشنایی را به کار بسته که در هشت دوره پیشین مثالش را دیده‌ایم، اما، این اعلان به سبب تازگی نوع برخوردش با امکانات تصویری موجود، از نمونه‌های پیشینش قابل تمایز است.

پوستر به عنوان عنصر اطلاع‌رسان، لازم است تا واجد شرایطی ویژه برای جلب توجه و ترقیب مخاطب برای استفاده از خدمات و یا محصول باشد. ضمن آن‌که استفاده از عنصری خلاقه در تصویر می‌تواند تا حد بسیار زیادی به ماندگاری تصویر در ذهن مخاطب بیافزاید و بدین شکل کالا یا خدمات را در ذهن مخاطب ماندگار کند. پس استفاده از ابزار و مصالح بصری مادامی که ایده خلاقه‌ای در پس آن نباشد چندان حایز ارزش نیست. علاوه بر این، هر اعلان بصری باید از سلایق مخاطبان خود پیروی کند. بدین معنا که طراح پوستر باید اغز میزان هوش مخاطب خود آگاهی داشته باشد و در خلق اثرش توان تشخیص موضوع در ذهن مخاطب را مورد توجه قرار دهد. همین موضوع سبب خواهد شد که تصویر دست ساخته‌اش به مزاج مخاطب خوش بیاید و او را در ماندگاری موضوع مورد طراحی‌اش یاری رساند.

به هر روی پوستری که برای نهمین جشنواره فیلم کودک طراحی شده است از نوآوری برخوردار است. تازگی این تصویر دلایل مختلفی دارد که بدان‌ها اشاره می‌کنیم. 

در ادامه یادداشت هنرنیوز آمده است: نخستین ویژگی این تصویر برداشت چند جانبه‌ایست که می توان از ان داشت. نخست آن‌که کودکی می‌بینیم که دست به آسمان گشوده و از دستانش پروانه‌ها به آسمان بال گشوده‌اند و این خود یک تصور جذاب و کودکانه است. دومین تصویری که می‌توان تصور کرد، گلدانی پر گل است.گلدانی که کودک است و گل هایی که پروانه‌های تصویر‌شده در صفحه و نگاتیو‌های لابه لای آن هاست.

علاوه بر این، به سبب روشن بودن شلوار پسر بچه، که دیدن آن را دشوار و منوط به توجه دوباره مخاطب می‌کند، بالنی را می‌بینیم که بدنه آن کودک است، طناب‌ها دست‌های اوست و محفظه هوای بالن که شبیه به یک بادکنک بزرگ است، از پروانه‌هایی تشکیل شده که به سمت آسمان پرواز می‌کنند.

حال فارغ از این تصور فرمی، می‌توان اذعان داشت که پوستر فرمی شادی بخش دارد. چراکه عناصر تصویر حرکتی رو به آسمان دارند. کودک حالتی از اشتیاق دارد و علیرغم رنگ نامناسبی که بر چهره و بدن او غلبه دارد؛ شادی را به مخاطب خود منتقل می‌کند. علاوه بر این نگاتیوهایی که در لابه لای پروانه‌ها می‌بینیم، ما را به یاد همان جشنی می‌اندازند که در تصویر قبل شاهدش بودیم.

نوشتار در این تصویر به قرینه جای خود را در صفحه یافته است، گرچه به سبب تفاوت اندازه در نوشتار فارسی و انگلیسی این تقارن تقریبی است.

علاوه بر این، با یک کادر سبز رنگ مواجهیم که در بالای تصویر به شکل حلال در آمده‌است. این کادر که حضورش چندان ضروری به نظر نمی‌رسید،تصویر را به گونه‌ای محدود کرده‌است.عناصر تصویر را محصور داشته و به نوعی آزادی آن ها را مهار کرده است و البته به نظر می رسد اسن کار چندان جالب توجه نیست.

به هر روی و فارغ از رنگ‌های نامناسب برای این اعلان و هم‌چنین کادری که وجود یا عدم آن چندان توفیقی در ارائه مضمون ندارد، پوستر به سبب خلاقه بودنش قابل توجه است.

مینا عبدی 
کارشناس ارشد تصویرگری - دانشگاه هنر تهران