این بار ترکیبی از تصویرگری، کولاژ و گرافیک را در یک اعلان یک‌جا در مقابل دیدخود داریم. در این تصویر که شکلی خلاقانه از تصویرگری است، ترکیبی از دوربین، پایه های چوبی آن، بال پروانه، کودک و قایق دیده می شود. در این تصویر یک رکن مهم نیز دیده می‌شود که در دوره های قبل شبیه آن را ندیده ایم. جان بخشی به اشیاء، اصلی که در تصویرگری از نقاط جذاب برای کودکان است. در این تصویر دوربین فیلم برداری به اسبی بدل شده که در حال پریدن است. باضوی محرک سه پایه دوربین به رنگ زرد ختم شده و با تغییر رنگ جان گرفته‌است. این دستگیره، درست در جایی قرار گرفته که دم اسب را به یاد می‌آورد. اسب هم‌چون آن‌چه در حقیقت سه پایه دوربین می‌بینیم، سه پایه دارد. در واقع طراح بی آن‌که هویت سه پایه دوربین را تغییر دهد؛ آن را به اسبی مانند کرده است که مستانه می‌دود. و بدنه دوربین، که به شکلی جذاب، در ترکیب با سه پایه اش، به مرکبی خلاقه بدل شده. این اسب با چشمانی پر فروغ و لبخندی آرام، رضایت خود را از همراهی سوارش ابراز می‌کند. 

سوار بر اسب کودکی را می‌بینیم که قایقی کاغذی بر سر گذاشته و دستانش را به آسمان بلند کرده است. این کودک لبخندی از رضایت بر لب دارد و این نشان دهنده‌ شادکامی او از سوار شدنش بر مرکب غیر متعارفش دارد. کودک در این تصویر جلیقه‌ای چهارخانه بر تن دارد. این جلیقه که از رنگ‌هایی بسیار شاد و جذاب تشکیل شده هم‌چون لکه‌ای رنگین به تصویر شادی بخشیده. در واقع مجموع رنگ‌هایی که در پوستر استفاده شده را می‌توان در این جلیقه و درست در نقطه طلایی اعلان دید. 

طراح برای دور نماندن و جدا نشدن این جلیقه الوان از بقیه عناصر تصویر دست به یک راهکار ظریف زده و جوراب این کودک را با بافت جلیقه پوشانده است. برای هم‌سان کردن این جلیقه و جوراب با پیراهن، حاشیه‌ای نازک از طیف رنگ‌های زرد تا نارنجی به لبه آستین و پایین پیراهن افزوده و این دو جامه را به واسطه رنگ‌های الوان به هم دوخته است. 

این دوربین بال‌هایی بزرگ دارد که کودک بر آن تکیه زده است. حضور این دو بال بخش بزرگی از تصویر را به خود اختصاص داده و به همین واسطه میزان زیادی از رنگ زرد و نارنجی را به تصویر تزریق کرده‌است. همین رنگ‌ها فضای تصویر را شعف بخشیده است. ضمن آن‌که گویی این بال، بر استحکام تصویر افزوده و کسی ترسی از افتادن کودک از مرکب خیالی‌اش ندارد. 

اما در میان تمام عناصر موجود در این تصویر خیال انگیز یکی از سایرین جالب‌تر است و آن کلاه کاغذی کودک است. کلاهی ساخته شده از روزنامه که کودکان دهه ۶۰ و ۷۰ آن‌را «کلاه قایقی» می‌خواندند. نوستالژی کودکانه و شاعرانه‌ای که امروز به خاطره روزهای مدرسه بدل شده. این کلاه از روزنامه‌ای ساخته شده که بر آن اخبار جشنواره کودک نوشته شده‌است. در حقیقت استفاده هوشمندانه از عناصر آشنا در این تصویر از قابلیت طراحش حکایت دارد.
نوشتار نیز در این پوستر جایگاه متناسبی یافته است و به انسجام تصویر افزوده. علاوه بر این، تصویر را از تعادل برخوردار ساخته‌است. به هر روی این پوستر را به جرأت می‌توان یکی از موفق‌ترین اعلان‌های جشنواره کودک دانست.

مینا عبدی
کارشناس ارشد تصویرگری - دانشگاه هنر